ႏွစ္ခါအရႈံး မျဖစ္ပါေစနဲ႔

''ငါသည္ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ငါ၏စိတ္သည္ နာက်င္မႈကင္းသည္ျဖစ္လတၱံ႕''ဟု ဤသို႔ သင္ က်င့္အပ္၏ ( ျမတ္ဗုဒၶ)

လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ လူတုိင္း ဘ၀တည္းဟူေသာ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားရမည္မွာ မလြဲမေသြျဖစ္၏ ၊ ထုိသုိ႔ရထားသည္ႏွင့္ အမွ် မိမိတုိ႔ရ့ဲ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အဟာရ ႏွင့္အညီ ျပဳျပင္ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကရဦး မည္ျဖစ္၏။ ဒါတင္မကေသးဘဲ ခႏၶာကုိယ္တြက္ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး ဖူလုံးဖုိ႔ အလုပ္ေတြ ကုိယ္စီ ရုန္းကန္ လုပ္ၾကရေပသည္။ မိမိတုိ႔ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး သာယာ၀ၿဖိဳးေရးအတြက္ နယ္ေ၀း ရပ္ျခား တုိင္းတစ္ပါးတုိ႔၌ သြားေရာက္၍ အမိေ၀း အဖေ၀း ေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ေနၾကရသည္မွာလည္း ဤခႏၶာကုိယ္ၾကီးအတြက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ကုိယ္က ဘယ္ေလာက္ပင္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးတြက္ ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္ေနေပမယ့္လဲ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးကေတာ့ နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္ ဖိစီး ႏွိပ္စက္ ေနသည္ကုိ လူတုိင္း သတိမထားမိၾက၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ေကာင္းစားေရးအတြက္ပင္ အေလးအထားလုပ္ကုိင္ၾကေလသည္။  ထုိကဲ့သုိ႔ သတိမထားမိျခင္းေၾကာင့္လဲ မိမိတုိ႔ရဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ နာက်င္မႈ ေရာဂါ ေ၀ဒနာမ်ားႏွင့္ ဖိစီး ႏွိပ္စက္ခံလာရတဲ့အခါ လူတုိင္း စုိးရိမ္ ပူေဆြး စိတ္ေသာက ျဖစ္ၾကရ၏ ၊ ခႏၶာကုိယ္ နာက်င္မႈမ်ား တုိးပြားလာသည္ႏွစ္ အမွ် ထုိသူမ်ားရဲ့ စိတ္ေန သေဘာ သဘာ၀တုိ႔သည္လည္း ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စုိးရိမ္မႈမ်ားႏွင့္ ၄င္းတုိ႔၏ စိတ္ကုိ ၿခိမ္းေျခာက္ထားေလ့ရွိပါသည္။ ခႏၶာကုိယ္ နာက်င္မႈ ျဖစ္ရုံတင္မကဘဲ မိမိတုိ႔ရဲ့စိတ္ကုိပါ နာက်င္ေအာင္ ျပဳလုပ္မိေနၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ၾကီး နာက်င္မႈမ်ား ရလာတဲ့အခါ မိမိတုိ႔ရဲ့ စိတ္ကုိ နာက်င္မႈ မရွိေအာင္ ခုိင္ခုိင္မာမာ တည္ရွိႏုိင္ေအာင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မဟာေဆးတည္းဟူေသာ ျမတ္ဓမၼမ်ားျဖင့္ မႊမ္းထုံထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ထုိအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶသည္ နကုလပိတုသုတ္ေတာ္ထဲမွာ နကုလပိတာသူၾကြယ္၏ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး နာက်င္ ႏွိပ္စက္မႈႏွင့္ ဆက္လ်င္း၍ သူၾကြယ္ထံသုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕ဝယ္ သားတို႔ကို ေဘးမဲ့ေပးရာ ေဘသကဠေတာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နကုလပိတာသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏-

အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ အိုမင္းပါၿပီ၊ အရြယ္ႀကီးပါၿပီ၊ အသက္ႀကီးပါၿပီ၊ အရြယ္သံုးပါးသို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္သို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိပါ၏၊ မျပတ္နာက်င္၍ ေနပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း အျမဲတေစ မဖူးျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဆံုးမေတာ္မူပါ၊ ကံျမစ္ေတာ္မူပါ၊ ယင္းအဆံုးအမေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးခ်မ္းသာအလို႔ငွါ ျဖစ္ရာပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

သူႂကြယ္ ဤစကားသည္ မွန္၏၊ သူႂကြယ္ ဤစကားသည္ဟုတ္၏၊ သူႂကြယ္ ဤကိုယ္သည္နာက်င္သည္သာတည္း၊ ဥကဲ့သို႔ ျဖစ္၏၊ အေရပါးတို႔ျဖင့္ ေျမႇးယွက္ထားအပ္၏၊ သူႂကြယ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ သူသည္ ဤကိုယ္ကို ရြက္ေဆာင္ေနရလ်က္ တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္း အနာကင္းျခင္းကို ဝန္ခံပါလွ်င္ ထိုသူ႕အား မိုက္သည့္အျဖစ္မွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ေခ်၊ သူႂကြယ္ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာဝယ္ ''ငါသည္ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ငါ၏စိတ္သည္ နာက်င္မႈကင္းသည္ျဖစ္လတၱံ႕''ဟု ဤသို႔ သင္ က်င့္အပ္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ထို႔ေနာက္ နကုလပိတာသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္လ်က္ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ နကုလပိတာသူႂကြယ္အား အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ဤစကားကို ဆို၏- ''သူႂကြယ္ သင္၏ ဣေႁႏၵတို႔သည္ အလြန္ၾကည္လင္ကုန္၏၊ မ်က္ႏွာအဆင္းသည္လည္း စင္ၾကယ္၏၊ ျဖဴစင္ေတာက္ပ၏၊ ယေန႔ ျမတ္စြာဘုရား၏မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို နာခဲ့ရပါသေလာ ''ဟု ဆို၏။

အသွ်င္ဘုရား အဘယ္မွာ မနာရဘဲ ရွိပါမည္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုပင္ အကြၽႏု္ပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားတည္းဟူေသာ အၿမိဳက္ေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။

သူႂကြယ္ သင့္ကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားတည္းဟူေသာ အၿမိဳက္ေရျဖင့္ အဘယ္သို႔သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ သနည္းဟု မိန္႔၏။ အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခု ေသာ ေနရာ၌ ထိုင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို ေလွ်ာက္ပါ၏-''အကြၽႏု္ပ္သည္ အိုမင္းပါၿပီ၊ အရြယ္ႀကီးပါၿပီ၊ အသက္ႀကီးပါၿပီ၊ အရြယ္သံုးပါးသို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ ေနာက္ဆံုးအရြယ္သို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိပါ၏၊ မျပတ္ နာက်င္၍ ေနပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရားအကြၽႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း အျမဲတေစ မဖူးျမင္ႏိုင္ ေတာ့ပါ၊ အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္အကြၽႏု္ပ္အား ဆံုးမေတာ္မူပါ၊ ကံျမစ္ေတာ္မူပါ၊ ယင္းအဆံုး အမေတာ္သည္ အကြၽႏု္ပ္အားၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြါးခ်မ္းသာအလို႔ငွါ ျဖစ္ရာပါ၏ ''ဟု ေလွ်ာက္ပါ၏၊ ဤသို႔ေလွ်ာက္လတ္ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ ပါ၏-

သူႂကြယ္ ဤစကားသည္ မွန္၏၊ သူႂကြယ္ ဤစကားသည္ဟုတ္၏၊ သူႂကြယ္ ဤကိုယ္သည္နာက်င္သည္သာတည္း၊ ဥကဲ့သို႔ ျဖစ္၏၊ အေရပါးတို႔ျဖင့္ ေျမႇးယွက္ထားအပ္၏၊ သူႂကြယ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ သူသည္ ဤကိုယ္ကို ရြက္ေဆာင္ေနရပါလ်က္ တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္းအနာကင္းျခင္းကို ဝန္ခံပါလွ်င္ ထိုသူ႕အား မိုက္သည့္အျဖစ္မွ တစ္ပါး အျခား မရွိေတာ့ေခ်၊ သူႂကြယ္ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာ ဝယ္ ''ငါသည္ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္သည္နာက်င္မႈကင္းသည္ ျဖစ္လတၱံ႕''ဟု ဤသို႔ သင္ က်င့္အပ္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔လွ်င္ အကြၽႏု္ပ္ကိုျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားစကားတည္း ဟူေသာ အၿမိဳက္ေရျဖင့္ သြန္းေလာင္းလိုက္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။

သူႂကြယ္ ''ျမတ္စြာဘုရား အဘယ္မွ်ျဖင့္ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူ ျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူလည္းျဖစ္ပါသနည္း၊ အဘယ္မွ်ျဖင့္ နာက်င္ေသာကိုယ္ရွိသူသာ ျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္မရွိသူျဖစ္ပါသနည္း''ဟု ထို႔ထက္အလြန္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ေလွ်ာက္ရန္ သင့္ဉာဏ္၌ မထင္ၿပီေလာဟု မိန္႔၏။

လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ဘုရားရွိခုိးနည္း။

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။

(နေမာ တတ္သ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓတ္သ)

အရဟေတာ- ကိေလသာကင္း ရန္သူရွင္း၍ ထုိက္ျခင္းအလွဴ စိတ္ကြယ္မူလည္း ၿငီးျမဴမယွက္ သံသာစက္ကုိ                 ခ်ဳိးဖ်က္ ၿဖိဳးလွန္ေတာ္မူတတ္ေသာ…

သမၼာသမၺဳဒၶႆ(သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓတ္သ)- သစၥာေညယ် ဓမၼဥႆုံ (ဓမ္မ အုတ္သုံ) အလုံးစုံကုိ အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူတတ္ေသာ…

တႆ ဘဂ၀ေတာ- ဘုန္းေတာ္ ေျခာက္စုံ တန္းခုိးဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားအား၊

နေမာ- ေျခ၊ လက္၊ နဖူး၊ တေဒါင္၊ ဒူး ႏွင့္ ငါးလီ ညီစြာ ၀ႏၵနာျဖင့္ သဒၶါရုိက်ဳိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဂုဏ္ေတာ္(၉)ပါး ၾကည္ညဳိ ပြားနည္း

ေယာ ဘဂ၀ါ- အၾကင္ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ေဒ၀မႏုႆာနံ(ေဒ၀မႏုတ္သာနံ)- နတ္လူတုိ႔၏၊ အတၳာယ(အတ္ထာယ)- အက်ဳိးငွာ၊ ဟိတာယ- အစီးအပြားလုိ႔ငွာ၊ သုခါယ- ခ်မ္းသာျခင္းငွာ၊ ေလာေက- လူေလာက၌၊ ဥပၸဇၨတိ(အုပ္ပစ္ဇတိ)- ပြင့္ထြန္းၾကြျမန္းေတာ္မူလာ၏။

၁။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ကိေလသာကင္း ရန္သူရွင္း၍ ထုိက္ျခင္းအလွဴ စိတ္ကြယ္မူလည္း ၿငီးျမဴမယွက္ သံသာစက္ကုိ ခ်ဳိးဖ်က္ၿဖိဳးလွန္ ဤငါးတန္ေၾကာင့္လည္း၊ အရဟံ- အရဟ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၂။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ သစၥာေညယ် ဓမၼဥႆုံ အလုံးစုံကုိ အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူတတ္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ(သမ္မာသမ္ဗုဒ္ေဓါ)- သမၼာသမၺဳဒၶ(သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ) မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၃။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ၀ိဇၨာသုံးပါး၊ ၀ိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏ တစ္ဆယ့္ငါးပါးတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ(၀ိဇ္ဇာ စရဏ သမ္ပန္ေနာ)- ၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷ(၀ိဇ္ဇာ စရဏ သမ္ပန္န) မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၄။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ စကားဆုိရုိး ခြန္းေျခာက္မ်ဳိးတြင္ မွန္ကန္အက်ဳိးမ်ား ေကာင္းေသာ စကားကုိသာ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သုဂေတာ- သုဂတ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၅။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ သေတၱာကာသ(သတ္ေတာကာသ) သခၤါရဟု ေလာက သုံးခြင္ ဘုံအျပင္ အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူတတ္ေသာ ဤေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ေလာက၀ိဒူ- ေလာက၀ိဒူ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၆။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္။ ဆုံးမထုိက္သူ နတ္လူ တိရစၧာန္ ေယာက္်ား မွန္သမွ်တုိ႔ကုိ အတုမရွိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမေတာ္မူတတ္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊အႏုတၱေရာပုရိသဓမၼသာရတၳိ(အႏုတ္တေရာပုရိသဓမ္မသာရတ္ထိ)- အႏုတၱေရာပုရိသဓမၼသာရတၳိ (အႏုတ္တေရာပုရိသဓမ္မသာရတ္ထိ)မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၇။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ျဗဟၼာနတ္လူ(ျဗန္မာနတ္လူ) သုံးဘုံလူတုိ႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ(သတ္ထာေဒ၀မႏုသ္သာနံ)-သတၳာေဒ၀မႏုႆာန(သတ္ထာေဒ၀ မႏုသ္သာန ) မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၈။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကုိ ပုိင္းျခားထင္ထင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သိျမင္ေတာ္မူတက္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ဗုေဒၶါ (ဗုဒ္ေဓါ)- ဗုဒၶ (ဗုဒ္ဓ) မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၉။       ေသာ ဘဂ၀ါ- ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္၊ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္စုံ တန္ခုိးဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ဘဂ၀ါ- ဘဂ၀ါ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။ 

      

ဤသုိ႔ အတုမရွိကုိးပါးေသာ ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဘုရားတည့္ေတာ္သည္ သဒၶါရုိက်ဳိး လက္စုံမုိး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏။

How to be a good leader

What is the leadership or quality of a leader? First of all, I am going to express of the leadership of a leader who performs his activities in different way. Leadership is an important function of management which helps to maximize efficiency for a society and people, to overcome all problems to come on the community, by guiding a proper way related to its condition and to achieve organizational goals and Leadership is a function which is important at all levels of management. Therefore it is so necessary for an association to have a leader so that it is managed and given a suitable guidance.

Now   I would like to mention about how to be a good leader and I will explain about my topic with different types of question regarding to it. What is the leader? Leader is the person who leads or commands a group, organization or county, who deploys his effort and energy for a community. He absorbs his mind as well as body in the people who follow him. There are various kind of leaders such as economic leader, political leader, social leader, religious leader and so on, who are controlling and handling countries, towns, provinces, villages, and diverse organizations. In short, there are only two leaders as follows;

a.   1. Material leader

b.   2. Spiritual leader

The Material leader relates to those who lead worldly matters like a sociality, economy, and politic, etc. The spiritual leader refers to those who lead and take reasonability on its respective religions and who organizes to promote peace and harmony among its members and guides to realize enlightenment and to live a life that is in agreement with and contributes to their religious objectives. What is a good leader? In this world, every one can be a leader but hard to be a good and right leader because a leader must give up his own benefits and do for people’s happiness and advantages in the righteous system. In the Singalovadasutta, The Lord Buddha mentioned that there are six kinds of duty of a Leader. They are;

1.   1. He must be more industrious than other.

2.   2. He must be vigilant in order to lead others.

3.   3. He must be kind to his subordinates.

4.   4. He must be patient with and forgive others.

5.   5. He must be considerate and reasonable whatever he does.

6.   6. He must be wise and foresighted in doing things.

Those are duties to must be performed by a leader on his subordinates and group. If a leader does the above six obligations, he can lead his people easily and peacefully and association and he will be regarded by his people that he is a good leader.

What are the basic qualities of a good Leader? To become a good leader, a leader needs to have qualifies and qualities such as right view, right thought, right speech, right action, right livelihood, right effort, right mindfulness and right concentration to achieve in his leadership and he has to use them practically and skillfully. Right view is the beginning. It simply means to see and to understand things as they really are and to realise truth on every situation. Right view is the cognitive aspect of wisdom. It means to see things through, to grasp imperfect nature of worldly objects and ideas.

While right view refers to the cognitive aspect of wisdom, right thought refers to the volitional aspect. Right thought can be described best as commitment to ethical and mental self-improvement. Right speech is the first principle of ethical conduct. Ethical conduct is viewed as a guideline to moral discipline, which supports the other principles. This aspect is not self-sufficient, however, essential, because mental purification can only be achieved through the cultivation of ethical conduct and a leader should have a good speech.

The second ethical principle, right action, involves the body as natural means of expression, as it refers to deeds that involve bodily actions. Unwholesome actions lead to unsound states of mind, while wholesome actions lead to sound states of mind. Right livelihood means that a leader should earn one's living in a righteous way and that wealth should be gained legally and peacefully. Right effort can be seen as a prerequisite for the other principles of the path. Without effort, which is in itself an act of will, nothing can be achieved, whereas misguided effort distracts the mind from its task. Right mindfulness is the controlled and perfected faculty of cognition. It is the mental ability to see things as they are, with clear consciousness. Right concentration, refers to the development of a mental force that occurs in natural consciousness.

Those are qualifies and qualities for a good leader to lead the community and his people. In a conclusion, I wish to say that a good leader should have not only educational qualities but also moral qualities and To become a good leader in the future, we should study how they do to become a good leader and take and practice their ways which were practiced by leaders

What is Dukkha?

    

Now I would like to mention about what Dukkha is. The Buddha said that life is suffering. So, every one who lives in this world must face suffering. No one can protect suffering not to come to us. However, we can cure our suffering with medicine of the Dhamma of the Buddha.

Birth is dukkha, aging is dukkha, death is dukkha; sorrow, lamentation, pain, grief, & despair are dukkha; association with the unbeloved is dukkha; separation from the loved is dukkha; not getting what is wanted is dukkha. In short, the five clinging-aggregates are dukkha."( SN 56.11 Dhammacakkapavatta Sutta)

Three kinds of dukkha

"There are these three forms of stressfulness,

1)   The stressfulness of pain (Dukkha Dukkha-kayika-dukkha, cetasika-dukkha)

2)   The stressfulness of fabrication (Sankhara-dukkha)

3)   The stressfulness of change (Viparinama-dukkha)

 These are the three forms of stressfulness." (SN 38.14. Dukkha sutta)

a)  The stressfulness of pain (Dukkha Dukkha-kayika-dukkha, cetasika-dukkha) Ordinary suffering, as defined is one form of dukkha. This includes physical, emotional and mental pain.

b) The stressfulness of fabrication (Sankhara-dukkha) Anything that is not permanent, that is subject to change, is dukkha. Thus, happiness is dukkha, because it is not permanent. Great success, which fades with the passing of time, is dukkha. Even the purest state of bliss experienced in spiritual practice is dukkha.

This doesn't mean that happiness, success and bliss are bad, or that it's wrong to enjoy them. If you feel happy, then enjoy feeling happy. Just don't cling to it.

c)  The stressfulness of change (Viparinama-dukkha) To be conditioned is to be dependent on or affected by something else. According to the teaching of dependent origination, all phenomena are conditioned. Everything affects everything else. This is the most difficult part of the teachings on dukkha to understand, but it is critical to understanding Buddhism.

A contemporary definition of Dukkha:

Dukkha is:

Disturbance, irritation, dejection, worry, despair, fear, dread, anguish, anxiety; vulnerability, injury, inability, inferiority; sickness, aging, decay of body and faculties, senility; pain/pleasure; excitement/boredom; deprivation/excess; desire/frustration, suppression; longing/aimlessness; hope/hopelessness; effort, activity, striving/repression; loss, want, insufficiency/satiety; love/lovelessness, friendlessness; dislike, aversion/attraction; parenthood/childlessness; submission/rebellion; decision/indecisiveness, vacillation, uncertainty.

— Francis Story in Suffering, in Vol. II of The Three Basic Facts of Existence (Kandy: Buddhist Publication Society, 1983)

As a conclusion, I like to say by Buddha’s word. The Buddha said “Even though we have a body of pain, We must be one trying not to hurt our mind”.

MAY YOU BE ALWAYS HAPPY AND PEACEFUL!

Religious Harmony

DALAILAMA OF TIBET

 A Biased Mind Cannot Grasp Reality

I am extremely delighted to attend this inter faith seminar on the Preservation of Religious Harmony, Co¬existence and Universal Peace organised by the International Association for Religious Freedom (IARF), Ladakh group. Thank you very much for the detailed explanation of the association's history, activities, objectives and their relevance in the present century. I have nothing to add on what the speakers said earlier. But I would like to say a few things.

We are now in the twenty ¬first century. The quality of research on both the inner and physical world has reached quite high levels, thanks to the tremendous stride in technological advancement and human intelligence. However, as some of the speakers said before, the world is also facing a lot of new problems, most of which are man¬-made. The root cause of these man¬-made problems is the inability of human beings to control their agitated minds. How to control such a state of mind is taught by the various religions of this world.

I am a religious practitioner, who follows Buddhism. More than a thousand years have passed since the great religions of the world flourished, including Buddhism. During those years, the world had witnessed a lot of conflicts, in which followers of different religions were also involved. As a religious practitioner, I acknowledge the fact that different religions of the world have provided many solutions about how to control an agitated mind. In spite of this, I still feel we have not been able to realise our full potential.

I always say that every person on this earth has the freedom to practice or not practice religion. It is all right to do either. But once you accept religion, it is extremely important to be able to focus your mind on it and sincerely practice the teachings in your daily life. All of us can see that we tend to indulge in religious favouritism by saying, "I belong to this or that religion", rather than making effort to control our agitated minds. This misuse of religion, due to our disturbed minds, also sometimes creates problems.

I know a physicist from Chile who told me that it is not appropriate for a scientist to be biased towards science because of his love and passion for it. I am a Buddhist practitioner and have a lot of faith and respect in the teachings of the Buddha. However, if I mix up my love for and attachment to Buddhism, then my mind shall be biased towards it. A biased mind, which never sees the complete picture, cannot grasp the reality. And any action that results from such a state of mind will not be in tune with reality. As such it causes a lot of problems.

Story of the Buddha

 Story of the Buddha

ဘာသာေရး ပဋိပကၡ

ေလာက၌ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကသလုိ၊ ထုိလူမ်ားရဲ့ စိတ္ေနသေဘာ သဘာ၀မ်ားသည္လည္း ကြဲျပားၾကသည္။ စိတ္ေနသဘာ၀ကြဲျပားသေလာက္ လူတုိ႔ရဲ့ျပႆနာမ်ားသည္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားၾကျပန္သည္။ ထုိျပႆနာမ်ားထဲမွာ လူမႈေရး ျပႆနာအမ်ားစုသည္လည္း ဘာသာေရး ပဋိပကၡမ်ားထဲသုိ႔ အက်ဳံး၀င္လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးသည္ ထုိပဋိပကၡမ်ားရဲ့ အေၾကာင္းခံျဖစ္၏။ ဘာသာေရး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ လူလူခ်င္းစာနာေသာ အရည္အေသြးေကာင္းမ်ားကုိ ထူေထာင္ဖုိ႔၊ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေသာ ဘ၀ကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတတ္ဖုိ႔ လူသားမ်ားကုိ လမ္းညႊန္ဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခုေခတ္မွာ မနာလုိ၀န္တုိမႈ၊ လူလူခ်င္း ႏွိမ့္ခ်မႈ ႏွင့္ ရန္လုိမႈကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတတ္ဖုိ႔ အျခား ဘာသာမ်ားကို ဆန္႔က်င္လ်က္ ဘာသာေရးကုိ ခြဲျခားဆက္ဆံေလ့ရွိေနပါတယ္။ လူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ရန္ ဘာသာေရးကုိ အမွန္တကယ္ အသုံးျပဳေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ဘ၀င္ျမင့္တဲ့စိတ္၊ သိမ္ငယ္တဲ့စိတ္မ်ားကုိ ဖန္တီးဖုိ႔သာ အသုံးျပဳေနၾက၏။ ကမၻာ့ တစ္စိတ္တေဒသ ေနရာမ်ားထဲမွာ ရန္လုိတဲ့ သေဘာထားျဖင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြာေစတတ္ေသာ ဘာသာေရး ၿပိဳင္ပြဲမ်ားက ေသြးထြက္သံယုိမႈ၊ ေသေက်ဒဏ္ရာရမႈမ်ားကုိ ဖန္တီးဖူးၾက၏။ ယေန႔ေခတ္မွာလည္း အခ်ဳိ႔ေသာသူမ်ားသည္ ဘာသာတရားကုိ ခုတုံးလုပ္လ်က္ မိမိတုိ႔ရဲ့ ဂုဏ္ထူးရာသိမ္၊ အာဏာ ပါ၀ါ မ်ား ရရွိေရး၊ တည္တန္႔ေရးတြက္ တလြဲအသုံးခ်ေနၾကပါတယ္။

ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အျခားေသာ ဘာသာယုံၾကည္မႈ ႏွင့္ ဓေလ့ ထုံးစံမ်ားကုိ ျပက္ရယ္ျပဳလ်က္ သူတုိ႔၏ တန္ဖုိးရွိေသာ ဘာသာေရး ဓေလ့ ထုံးစံမ်ား၏ အစိတ္အပုိင္းကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ ခ်ီးမြမ္းေျပာဆုိေသာ ျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ေနၾက၏။ မိမိဘာသာတရား ေကာင္းစားေရးတြက္ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားကုိ ရႈတ္ခ်ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာတရားရဲ့ က်င့္ထုံး က်င့္နည္းတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖန္ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားက မိမိဘာသာတရားကုိ ရုိင္းျပေစာ္ကားလာတဲ့အခါ ျပန္လည္၍ လက္တုန္႔ျပန္ ရုိင္းျပေစာ္ကာျခင္းသည္လည္း ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာသာတရားရဲ့ က်င့္ထုံးက်င့္နည္းတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သီလကၡႏၶ၀ဂ္၊ ျဗဟၼဇာလသုတ္ေတာ္ထဲမွာ “ ခ်စ္သားတုိ႔ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားက မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘာသာတရားကုိ ကဲ့ရဲ့ျခင္း၊ ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္း ႏွင့္ ရုိင္းျပေစာ္ကားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကတဲ့အခါ အျမတ္ေဒါသျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္၍ အျခားေသာ ဘာသာတရားကုိ ရုိင္းျပေစာ္ကားျခင္း မျပဳလုပ္ၾကနဲ႔ ထုိကဲ့သုိ႔ ျပဳမူမိမယ္ဆုိရင္

ခ်ီးမြမ္းျခင္း ႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္း

ခ်ီမြမ္းျခင္း ႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္းတုိ႔သည္ လူကုိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစတဲ့ ေလာကီဆုိင္ရာ အေျခေနမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္ခံရတဲ့အခါ စိတ္မခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းခံရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရျခင္းတုိ႔သည္ လူမ်ားရဲ့ သဘာ၀နိယာမမ်ားျဖစ္ၾက၏။ “ပညာရွိမ်ားသည္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္းမ်ားၾကားထဲတြင္ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသေလ့မရွိ” ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ေလတုိက္တဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ ခုိင္မာတဲ့ ေက်ာက္တုံးကဲ့သုိ႔ ပညာရွိမ်ားသည္ ေရြ႔လ်ားမႈမရွိဘဲ မားမားမက္မက္ရပ္တည္ၾကပါတယ္။ ထုိက္တန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ နားထဲမွာ ခ်ဳိၿမိန္ေနျပီး မထုိက္တန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ နားထဲမွာ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ္လည္း ေျမွက္ပင့္ေျပာဆုိေနသကဲ့သုိ႔ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈမ်ားပါ၀င္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုိအရာမ်ား အားလုံးသည္ လူမ်ားရဲ့ နားဆီသုိ႔ ေရာက္မလာရင္ ဘယ္လုိ အက်ဳိးရလဒ္ကုိမွ ျဖစ္ေစမွာမဟုတ္တဲ့ အသံမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။

ေလာကေရးရာ ရႈေထာင့္အရ ခ်ီးမြမ္းစကား တစ္ခြန္းသည္ လူမ်ားအတြက္ ခြန္အားျဖစ္၍၊ ကိစၥတစ္ခုကုိလည္း ခရီးေပါက္ေရာက္ေစပါတယ္။ ခ်ီးမြမ္းစကား အနည္းငယ္ ေျပာဆုိျခင္းျဖင့္၊ အကူညီတစ္ခုကုိ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ speaker တစ္ေယာက္သည္ စကားမေျပာခင္၊ ပရိသတ္ကုိ ဆြဲေဆာင္ဖုိ႔ ႏူးညံ့၊ သိမ္ေမြ႔၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခ်ီမြမ္းစကားတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ လုံေလာက္ေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားတစ္ခြန္သည္ မာေက်ာတဲ့ ႏွလုံးသားမ်ားကုိေတာင္ အရည္ေပ်ာ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ အစမွာ ပရိသတ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာမယ္ဆုိရင္၊ ပရိသတ္သည္ သူ႔ေပၚမွာ အာရုံစူးစုိက္လာပါလိမ့္မယ္။ ထုိကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ အစကတည္းက ပရိသတ္ကုိ ေ၀ဖန္အျပစ္တင္ေနရင္၊ ပရိသတ္က အာရုံစူးစုိက္လာမွာမဟုတ္သလုိ speaker ရဲ့ ေျပာဆုိခ်က္ကုိလည္း သေဘာက်လက္သင့္ခံမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ၿပီး အေၾကာင္းအက်ဳိးကုိ ရႈျမင္သုံးသပ္တတ္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ လူမႈေရးအရ မလႊဲသာလုိ႔ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆုိျခင္းကုိ က်င့္သုံးမႈမရွိၾကသလုိ၊ အမွားကုိလည္း အမွားတုိင္းလက္ခံယူဆဖုိ႔ ဆႏၵမရွိၾကပါဘူး။ မနာလုိ ၀န္တုိမႈမရွိဘဲ ခ်ီးမြမ္းထုိက္ေသာသူကုိ ခ်ီးမြမ္းစကားဆုိျခင္း၊ အမွားမ်ားကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ သနားၾကင္နာမႈမပါဘဲ အျပစ္တင္ထုိက္သူကုိ ျပင္းထန္စြာျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်ေတာ္တုိ႔ဆီဆုိက္ေရာက္လာတဲ့ ဘယ္လုိေ၀ဖန္မႈမ်ဳိးကုိမဆုိ ေႏြးေထြးစြာ လက္ကမ္းႀကိဳဆုိသင့္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့

ဲ့ျပႆနာမ်ားကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ၾကမလဲ

ျပႆနာမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္မေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ သူမ်ားသည္ စုိးရိမ္မႈမ်ားကုိ ပုိမုိဖန္တီတက္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ မိသားစုအသုိင္းအ၀ုိင္းထဲမွာ နားလည္မႈလြဲျခင္း၊ သေဘာထားကြဲလြဲျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားလာတဲ့အခါ၊ သူတုိ႔သည္ ဘ၀ကုိ ပုိမုိစိတ္ပ်က္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတရံမွာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယုိမႈမ်ား ႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္ပ်က္ေလ့ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသား ဘ၀ထဲမွာ အားရေက်းနပ္ ျပည့္၀မႈမ်ား ဘယ္ေနရာမွာရွိပါသလဲ။

ဒီေန႔ေခတ္ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးမ်ားတြက္ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း၊ ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ျခင္း ႏွင့္ သူတုိ႔ရဲ့ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကုိ ျဖည့္စည္းျခင္းကဲ့သုိ႔ေသာ ေန႔စဥ္ ဘ၀ အသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းတြက္ ၀င္ေငြ ပုိမုိလုိအပ္ရုံသာမက၊ သူတုိ႔ရဲ့ ကာမဂုဏ္အာရုံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဇိမ္ခံမႈ တုိးျမွင့္လာျခင္း ကဲ့သုိ႔ေသာ ဘ၀ေနနည္း နည္းလမ္းတစ္ခုကုိလည္း ဖြဲစည္းထားမႈဆုိတာကုိလည္း လုိအပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲအမ်ဳိးအစား တစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။

လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ တာ၀န္ ႏွင့္ ၀တၱရားမ်ားထက္ ကာမဂုဏ္အာရုံေပၚမွာ ပုိမုိ အာရုံစူးစုိက္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ကာမဂုဏ္ဆုိသည္မွာ လူမ်ားနားလည္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုတည္းကုိပဲ မယူဆေစျခင္ပါဘူး။ “ကာမ” ဆုိသည္မွာ အရာ၀တၳဳတစ္ခုခုေပၚမွာ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ၊ လုိလားေတာင္းတမႈကုိဆုိလုိပါတယ္။ “ဂုဏ္” ဆုိတာကေတာ့ လုိခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အရာ၊ စြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့အရာ၊ လုိလားေတာင္းတမႈကုိ စြဲေဆာင္တဲ့အရာပဲျဖစ္ပါတယ္။

“ကာမဂုဏ္” ဆုိတာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ၊ အရာ၀တၳဳေတြေပၚမွာ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ေလာကလူသားတုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ဂုဏ္ရွိမွ တင့္တယ္မယ္။

 ဂုဏ္ရွိမွ လူရာ၀င္မယ္ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြဟာ အဲဒီ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္ေတြေနာက္ကုိ တမ္းတမ္းတတ အငမ္းမရ လုိက္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။  အခ်ဳိ႔သူမ်ားသည္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံရွိေနသထက္ ပုိမုိ ျပီးျပည့္စုံေနေသာ္လည္း၊ သူတုိ႔ရဲ့ ရည္ရွည္ အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ စုိးရိမ္းမႈမ်ားျဖင့္ သူတုိ႔ရဲ့ မေရာင့္ရဲ မတင္းတိမ္မႈမ်ားကုိ ဆက္လက္ေကြ်းေမြးေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ အုိျခင္း၊ နာျခင္း ႏွင့္ ေသျခင္းတရားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ထိပ္လန္႔တုန္လႈပ္ၾကသလုိ၊ သူတုိ႔ရဲ့ တမလြန္ဘ၀မွာလည္း ငရဲသြားရလိမ့္မလား၊ နတ္ျပည္သြားရလိမ့္မလားဆုိျပီးေတာ့ စုိးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနၾကပါတယ္။

ေန႔တုိင္းဆုိသလုိ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ ဘ၀ထဲမွာ မေရာင့္ရဲမတင္းတိမ္မႈမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရျပီး၊ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူတုိ႔ရဲ့ ျပႆနာမ်ား၊ မေရာင့္ရဲ မတင္းတိမ္မႈမ်ားကုိ အဆုံးသက္ဖုိ႔ ကုစားမႈတစ္ခုကုိ ရွာေဖြလွ်က္ ဟုိေျပးလုိက္ရ၊ ဒီေျပးလုိက္ရ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ ေသသြားသည့္တုိင္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ဆက္လက္ရွာေဖြေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္အစစ္အမွန္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အေျဖကုိေတာ့ မေတြ႔ရွိၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ လူေတြဟာ ဘ၀ကုိ အဆုံးသက္သြားေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ အုိလာၿပီဆုိတာ ခံစားသိရွိခဲ့တဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ လုိခ်င္တာမရတဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ဆုံးရႈံးတဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဆုံးရႈံးရတဲ့အခါ စုိးရိမ္မႈမ်ားျဖစ္တက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ စိတ္ပ်က္စရာ၊ စိတ္ေ၀ဒနာမ်ားဆီသုိ႔ ဦးတည္ေပးေနပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားထိေတာင္ ျဖစ္ပြားေကာင္းျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ရဲ့ တကယ့္အစစ္အမွန္ သေဘာသဘာ၀ကုိ မသိရွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ ဘယ္လုိ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိမွ ထိေတြ႔႔ မရင္ဆုိင္ဘဲ ဘ၀ကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။

ဘ၀က အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလြဲေနျပီး၊ အၿမဲတမ္းေျပာင္းလြဲေနတဲ့ စြမ္းအင္မ်ား ႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၏ ေပါင္းစုတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရလဒ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ဘ၀ႏွင့္အညီ ဘယ္လုိအေျခေနမ်ဳိးမွာမွ အၿမဲျဖစ္တည္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ဘ၀ဟာ ဘက္လုိက္မႈမရွိဘူးဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခံစားမိမွာပါ။ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၊ စြမ္းအင္မ်ား ညီမွ်မႈမရွိတဲ့အခါ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သည္ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ဖ်ားနာျခင္း၊ ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း ႏွင့္ အျခားေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေတြ႔ႀကံဳရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလ အတားအဆီးမရွိ ေက်ာ္လြန္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားမိလ်င္ ထုိစိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားသည္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားကဲ့သုိ႔ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ အလုိေလ်ာက္ ေပၚလာတက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ကုိယ္အဂၤါအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အက်ိတ္မ်ားဟာလည္း သူတုိ႔ရဲ့ ပုံမွန္ လည္ပတ္ျခင္းကုိ ေျပာင္လြဲေနပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေသြးလွည့္ပတ္မႈ၊ ႏွလုံးခုန္မႈ ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ ကလာပ္စည္းမ်ားကုိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေစပါတယ္။

 ယေန႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္(Artificial life)ဆိုတဲ့ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚျခင္းမဟုတ္ဘဲ

How to face our problems

Those who cannot cope with their problems create more worries. When misunderstanding occurs in their family they make life more miserable. Sometimes violence, bloodshed and suicide can also take place. So where is the satisfaction in a worldly life?  Today people need more income not only for their daily living such as to provide their food, clothing, medicine, shelter and to fulfill their obligations but also they have organized a way of life such that their sensual indulgence has increased. It has become a sort of competition.

People concentrate more on pleasure rather than their duties and responsibilities, some people continue to feed their dissatisfaction by worrying about their future although they have more than enough at the moment. They worry about their sickness, old age, death and also about heaven and hell in the next birth. Everyday they experience unsatisfactoriness in their life. They run here and there searching for a remedy to end their problems throughout their life. They continue this search for peace and happiness until they die but they never find the real solution. When they feel that they are getting old they worry, they worry when they cannot get what they want, they worry when they lose their things or person they love. This leads to frustration and mental agony and may even later lead to mental derangement. We do not know the real nature of our existence but try to maintain life without experiencing any disturbances and changes.

Life is changing, it is a bundle of elements and energies which are always changing. As a result no situation will ever be according to our expectation and we feel life does not work in our favor. When the elements and energies are imbalanced we experience uneasiness, sickness, pain and many other problems. When mental energy is disturbed we experience mental problems. These mental problems if left unchecked over time manifest themselves as physical problems because our organs and glands also change their normal functioning and affect the blood circulation, heartbeat and brain cells.

Today many people lead an artificial life not knowing its danger. Many of their problems are created by themselves due to their ignorance and crazy desire for too much pleasure. Many of our problems and burdens come after middle age. To understand how our problems increase with age, let us assume there is a pit about hundred feet deep with burning charcoal at the bottom. If we put a ladder and ask some people to go down one by one, those who start to go down first will not complain about the heat until they descend to a depth of 40 to 50 feet, after that they feel a certain amount of heat. When they go further down to 70 to 80 feet and reach nearer the burning charcoal they experience the sensation of burning. They try to warn those coming after them about the danger below, but no one listens. In the same manner young people say there is nothing wrong with them and they do not experience suffering. It is as we grow older and have more death that we ‘begin to feel the heat’.

Effortless English= သက္ေသာင့္သက္သာ အဂၤလိပ္စာ

Rule 7 to learn English Fast = စည္းမ်ဥ္း (၇) အဂၤလိပ္စာကုိ အျမန္ေလ့လာျခင္း

Use Listen & Answer Stories= ဇာတ္ေၾကာင္းပုံျပင္မ်ားကုိ နားေထာင္ၿပီး ေျဖဆုိျခင္းကုိ အသုံးျပဳပါ။

Hi. Today is the last rule! Remember, I promised you 7 Rules. Today is number 7

ဟုိင္း၊ ဒီေန႔ကေတာ့ ေနာက္ဆုံး စည္းမ်ဥ္းျဖစ္တယ္။ စည္းမ်ဥ္း(၇)ခ်က္ မင္းကုိ ကတိေပးခဲ့တာ မွတ္မိမွာပါ။ ဒီေန႔က စည္းမ်ဥ္း နံပါတ္(၇)ျဖစ္ပါတယ္။

Today is the last Rule, and it is the easiest: ေနာက္ဆုံး စည္းမ်ဥ္း၊ အလြယ္ကူဆုံး စည္းမ်ဥ္း။

Most English CDs use “listen and repeat”. The speaker says something in English, and you repeat exactly what they said. This method is a failure. အဂၤလိပ္ စီဒီအမ်ားစုက နားေထာင္းၿပီး ျပန္ေျပာတာကုိ အသုံးျပဳၾကတယ္။ စကားေျပာသူက အဂၤလိပ္စာထဲမွာ တစ္ခုခုေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းက သူတုိ႔ ေျပာခဲ့တာကုိ တိတိက်က် ျပန္လည္ေျပာဆုိတယ္။ ဒီ နည္းစနစ္က က်ရႈံးမႈ တစ္ခုပဲ။

Thanks very much! I am studying English according to your method. I will introduce your lessons to my friends!–Fred Zhao အလြန္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားရဲ့ နည္းစနစ္ ႏွင့္အညီ  အဂၤလိပ္စာကုိ ေလ့လာေနပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆီသုိ႔ ခင္ဗ်ားရဲ့ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ပါ့မယ္။

Rule 7: An English Success Story = စည္းမ်ဥ္း(၇) အဂၤလိပ္စာ ေအာင္ျမင္သူ၏ ေျပာျပခ်က္။

Emi, a Japanese woman, had a problem. Her speaking was SLOW. She could not answer questions quickly. ဂ်န္ပန္ အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္တဲ့ ေအးမီမွာ ျပႆနာ တစ္ခုရွိခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ့ စကားေျပာဟာ ေႏွးေကြးခဲ့တယ္။ သူမက ေမးခြန္းမ်ားကုိ ျမန္ျမန္ မေျဖဆုိႏုိင္ခဲ့ဘူး။

Emi listened to many English tapes and CDs. She listened. She repeated what the speaker said. အဂၤလိပ္စာ တိတ္ေခြမ်ားနဲ႔ စီဒီမ်ားကုိ ေအးမီ နားေထာင္ခဲ့တယ္။ သူမက နားေထာင္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားေျပာသူ ေျပာခဲ့တဲ့အရာကုိ သူမက လုိက္ျပီးေတာ့ ထပ္ေျပာခဲ့တယ္။

Emi emailed me. I recommended “Listen & Answer” lessons. I told her not to use “listen and repeat”. ေအးမီ ငါ့ဆီသုိ႔ အီးေမးပုိ႔ခဲ့တယ္။ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ နားေထာင္ၿပီး ေျဖဆုိရတာကုိ က်မ အႀကံျပဳ ေထာက္ခံပါတယ္။ နားေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာတာကုိ အသုံးမျပဳဖုိ႔ သူမကုိ ငါ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

I told her to use “Listen & Answer” Mini-Stories. မိနီ ပုံျပင္ ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ားကုိ နားေထာင္ၿပီး ေျဖဆုိတာကုိ အသုံးျပဳဖုိ႔ သူမကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

I told her that “listen and repeat” is not enough– when you repeat, you only copy the speaker. But when you hear a question and you ANSWER it– you must think in English.

နားေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာတာေလးနဲ႔ မလုံေလာက္ဘူးဆုိတာ သူမကုိ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ မင္း ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့အခါ၊ စကားေျပာသူ ေျပာဆုိတာကုိသာ မင္းက အတုလုိက္ျပီး ေျပာဆုိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ မင္း ေမးခြန္း တစ္ခုကုိ ၾကားတဲ့အခါ၊ အဲဒါကုိ ေျဖဆုိတဲ့အခါ၊ အဂၤလိပ္လုိ မင္း ေတြးေတာ ရေတာ့မယ္။

After using listen & ANSWER lessons for just 4 months, her speaking was fast, easy, and automatic. (၄)လေလာက္ ၾကာၾကာ သင္ခန္းစာမ်ားကုိ နားေထာင္ၿပီး ေျဖဆုိျခင္းကုိ အသုံးျပဳၿပီးေနာက္မွာေတာ့၊ သူမရဲ့ စကားေျပာဟာ အလြန္ျမန္ဆန္ခဲ့ပါတယ္။ လြယ္ကူၿပီး အလုိအေလ်ာက္ ေျပာႏုိင္ခ့ဲတယ္။

Effortless English= သက္ေသာင့္သက္သာ အဂၤလိပ္စာ

Rule(6)

Use Only Real English Materials= အစစ္အမွန္ အဂၤလိပ္စာ အေထာက္အကူပစၥည္းမ်ားကုိသာ အသုံးျပဳပါ။

Hi again. It’s me, your English teacher… with another rule!

ဟုိင္း။ ေနာက္ထပ္ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုနဲ႔ မင္းရဲ့ အဂၤလိပ္ဆရာပါ။

I want you to think about something today: You have studied English for more than 4 years- why do you still have trouble understanding native speakers? ဒီေန႔ ငါ မင္းကုိ တစ္ခုခုနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေတြးေတာ့ေစခ်င္တယ္။ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာၾကာ အဂၤလိပ္စာကုိ မင္း ေလ့လာထားၿပီးၿပီ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ အခုထိ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးမ်ားေျပာတာကုိ မင္း နားမလည္ေသးတာလဲ။

Nothing is wrong with you. Something is wrong with the schools you went to, and the textbooks you used. English textbooks and audio tapes are horrible. မင္း ဘာမွ မမွားဘူး။ မင္းအသုံးျပဳခဲ့တဲ့ ျပဌာန္းစားအုပ္မ်ား၊ မင္းတက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းမ်ားနဲ႔ တစ္ခုခုမွားေနတာပဲ။ အဂၤလိပ္ ျပဌာန္းစာအုပ္မ်ား နဲ႔ ေအာ္ဒီယုိ တိတ္ေခြမ်ားဟာ အပိတ္အပင္အတားအဆီးပါပဲ။

You never learned REAL English. အစစ္အမွန္ အဂၤလိပ္စာကုိ မင္း ဘယ္တုန္းကမွ မေလ့လာခဲ့ဘူး။

You learned TEXTBOOK English. မင္းက အဂၤလိပ္ ျပဌာန္းစာအုပ္ကုိပဲ ေလ့လာခဲ့တယ္။

“Your teaching is excellent! I´m very grateful to you. Thank you!”
–Milan Hodac, Czech Republic ခင္ဗ်ားရဲ့ သင္နည္းကေတာ့ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကုိ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

How To Understand Native Speakers = အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးမ်ားေျပာတာကုိ နားလည္ပုံ၊ နားလည္နည္း။

Megdelio studied English for 5 years in Venezuela. Teachers said he was an advanced student. ေမ့ဂ္ေဒးလီယုိဟာ ဗင္နီဇြဲလားမွာ ငါးႏွစ္ ၾကာၾကာ အဂၤလိပ္စာကုိ ေလ့လာခဲ့တယ္။ သူက အဆင့္ျမင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆရားမ်ားက (ခ်ီးက်ဴးစကား)ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။

When he came to the USA he felt good. He was excited to meet Americans. He was ready. He wrote: သူ USA သုိ႔ ေရာက္ခဲ့တဲ့အခါ၊ အဆင္ေျပမယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ ေတြ႔စုံဖုိ႔ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ သူ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ စာေတြ ေရးခဲ့တယ္။ 

“One day I tried to talk to an American woman and everything changed. The woman started talking– and I couldn’t understand her. Not at all! တစ္ေန႔မွာ ငါ အေမရိကန္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ အရာရာတုိင္းက ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ သူမက စေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူမ ေျပာတာကုိ ငါ နားမလည္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ လုံး၀ကုိ နားမလည္ခဲ့တာပါပဲ။