ဘာသာေရး ပဋိပကၡ

ေလာက၌ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကသလုိ၊ ထုိလူမ်ားရဲ့ စိတ္ေနသေဘာ သဘာ၀မ်ားသည္လည္း ကြဲျပားၾကသည္။ စိတ္ေနသဘာ၀ကြဲျပားသေလာက္ လူတုိ႔ရဲ့ျပႆနာမ်ားသည္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားၾကျပန္သည္။ ထုိျပႆနာမ်ားထဲမွာ လူမႈေရး ျပႆနာအမ်ားစုသည္လည္း ဘာသာေရး ပဋိပကၡမ်ားထဲသုိ႔ အက်ဳံး၀င္လာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးသည္ ထုိပဋိပကၡမ်ားရဲ့ အေၾကာင္းခံျဖစ္၏။ ဘာသာေရး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ လူလူခ်င္းစာနာေသာ အရည္အေသြးေကာင္းမ်ားကုိ ထူေထာင္ဖုိ႔၊ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ ႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေသာ ဘ၀ကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတတ္ဖုိ႔ လူသားမ်ားကုိ လမ္းညႊန္ဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အခုေခတ္မွာ မနာလုိ၀န္တုိမႈ၊ လူလူခ်င္း ႏွိမ့္ခ်မႈ ႏွင့္ ရန္လုိမႈကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတတ္ဖုိ႔ အျခား ဘာသာမ်ားကို ဆန္႔က်င္လ်က္ ဘာသာေရးကုိ ခြဲျခားဆက္ဆံေလ့ရွိေနပါတယ္။ လူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ရန္ ဘာသာေရးကုိ အမွန္တကယ္ အသုံးျပဳေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ဘ၀င္ျမင့္တဲ့စိတ္၊ သိမ္ငယ္တဲ့စိတ္မ်ားကုိ ဖန္တီးဖုိ႔သာ အသုံးျပဳေနၾက၏။ ကမၻာ့ တစ္စိတ္တေဒသ ေနရာမ်ားထဲမွာ ရန္လုိတဲ့ သေဘာထားျဖင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြာေစတတ္ေသာ ဘာသာေရး ၿပိဳင္ပြဲမ်ားက ေသြးထြက္သံယုိမႈ၊ ေသေက်ဒဏ္ရာရမႈမ်ားကုိ ဖန္တီးဖူးၾက၏။ ယေန႔ေခတ္မွာလည္း အခ်ဳိ႔ေသာသူမ်ားသည္ ဘာသာတရားကုိ ခုတုံးလုပ္လ်က္ မိမိတုိ႔ရဲ့ ဂုဏ္ထူးရာသိမ္၊ အာဏာ ပါ၀ါ မ်ား ရရွိေရး၊ တည္တန္႔ေရးတြက္ တလြဲအသုံးခ်ေနၾကပါတယ္။

ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အျခားေသာ ဘာသာယုံၾကည္မႈ ႏွင့္ ဓေလ့ ထုံးစံမ်ားကုိ ျပက္ရယ္ျပဳလ်က္ သူတုိ႔၏ တန္ဖုိးရွိေသာ ဘာသာေရး ဓေလ့ ထုံးစံမ်ား၏ အစိတ္အပုိင္းကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ ယုံၾကည္မႈမ်ားကုိ ခ်ီးမြမ္းေျပာဆုိေသာ ျပစ္မႈကုိ က်ဴးလြန္ေနၾက၏။ မိမိဘာသာတရား ေကာင္းစားေရးတြက္ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားကုိ ရႈတ္ခ်ျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာတရားရဲ့ က်င့္ထုံး က်င့္နည္းတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖန္ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားက မိမိဘာသာတရားကုိ ရုိင္းျပေစာ္ကားလာတဲ့အခါ ျပန္လည္၍ လက္တုန္႔ျပန္ ရုိင္းျပေစာ္ကာျခင္းသည္လည္း ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာသာတရားရဲ့ က်င့္ထုံးက်င့္နည္းတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး။ သီလကၡႏၶ၀ဂ္၊ ျဗဟၼဇာလသုတ္ေတာ္ထဲမွာ “ ခ်စ္သားတုိ႔ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားက မိမိတုိ႔ရဲ့ ဘာသာတရားကုိ ကဲ့ရဲ့ျခင္း၊ ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္း ႏွင့္ ရုိင္းျပေစာ္ကားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကတဲ့အခါ အျမတ္ေဒါသျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္၍ အျခားေသာ ဘာသာတရားကုိ ရုိင္းျပေစာ္ကားျခင္း မျပဳလုပ္ၾကနဲ႔ ထုိကဲ့သုိ႔ ျပဳမူမိမယ္ဆုိရင္

ခ်ီးမြမ္းျခင္း ႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္း

ခ်ီမြမ္းျခင္း ႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္းတုိ႔သည္ လူကုိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစတဲ့ ေလာကီဆုိင္ရာ အေျခေနမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္ခံရတဲ့အခါ စိတ္မခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ႏွင့္ ခ်ီးမြမ္းခံရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရျခင္းတုိ႔သည္ လူမ်ားရဲ့ သဘာ၀နိယာမမ်ားျဖစ္ၾက၏။ “ပညာရွိမ်ားသည္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ အျပစ္တင္ျခင္းမ်ားၾကားထဲတြင္ စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသေလ့မရွိ” ဟု ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ေလတုိက္တဲ့အခါ မတုန္မလႈပ္ ခုိင္မာတဲ့ ေက်ာက္တုံးကဲ့သုိ႔ ပညာရွိမ်ားသည္ ေရြ႔လ်ားမႈမရွိဘဲ မားမားမက္မက္ရပ္တည္ၾကပါတယ္။ ထုိက္တန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ နားထဲမွာ ခ်ဳိၿမိန္ေနျပီး မထုိက္တန္ေသာ ခ်ီးမြမ္းျခင္းသည္ နားထဲမွာ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ္လည္း ေျမွက္ပင့္ေျပာဆုိေနသကဲ့သုိ႔ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈမ်ားပါ၀င္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုိအရာမ်ား အားလုံးသည္ လူမ်ားရဲ့ နားဆီသုိ႔ ေရာက္မလာရင္ ဘယ္လုိ အက်ဳိးရလဒ္ကုိမွ ျဖစ္ေစမွာမဟုတ္တဲ့ အသံမ်ားသာ ျဖစ္ၾက၏။

ေလာကေရးရာ ရႈေထာင့္အရ ခ်ီးမြမ္းစကား တစ္ခြန္းသည္ လူမ်ားအတြက္ ခြန္အားျဖစ္၍၊ ကိစၥတစ္ခုကုိလည္း ခရီးေပါက္ေရာက္ေစပါတယ္။ ခ်ီးမြမ္းစကား အနည္းငယ္ ေျပာဆုိျခင္းျဖင့္၊ အကူညီတစ္ခုကုိ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ speaker တစ္ေယာက္သည္ စကားမေျပာခင္၊ ပရိသတ္ကုိ ဆြဲေဆာင္ဖုိ႔ ႏူးညံ့၊ သိမ္ေမြ႔၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခ်ီမြမ္းစကားတစ္ခြန္းနဲ႔တင္ လုံေလာက္ေနပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔တဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားတစ္ခြန္သည္ မာေက်ာတဲ့ ႏွလုံးသားမ်ားကုိေတာင္ အရည္ေပ်ာ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ အစမွာ ပရိသတ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းစကားေျပာမယ္ဆုိရင္၊ ပရိသတ္သည္ သူ႔ေပၚမွာ အာရုံစူးစုိက္လာပါလိမ့္မယ္။ ထုိကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ အစကတည္းက ပရိသတ္ကုိ ေ၀ဖန္အျပစ္တင္ေနရင္၊ ပရိသတ္က အာရုံစူးစုိက္လာမွာမဟုတ္သလုိ speaker ရဲ့ ေျပာဆုိခ်က္ကုိလည္း သေဘာက်လက္သင့္ခံမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ဗဟုသုတၾကြယ္၀ၿပီး အေၾကာင္းအက်ဳိးကုိ ရႈျမင္သုံးသပ္တတ္တဲ့ သူမ်ားကေတာ့ လူမႈေရးအရ မလႊဲသာလုိ႔ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆုိျခင္းကုိ က်င့္သုံးမႈမရွိၾကသလုိ၊ အမွားကုိလည္း အမွားတုိင္းလက္ခံယူဆဖုိ႔ ဆႏၵမရွိၾကပါဘူး။ မနာလုိ ၀န္တုိမႈမရွိဘဲ ခ်ီးမြမ္းထုိက္ေသာသူကုိ ခ်ီးမြမ္းစကားဆုိျခင္း၊ အမွားမ်ားကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလုိေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ သနားၾကင္နာမႈမပါဘဲ အျပစ္တင္ထုိက္သူကုိ ျပင္းထန္စြာျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်ေတာ္တုိ႔ဆီဆုိက္ေရာက္လာတဲ့ ဘယ္လုိေ၀ဖန္မႈမ်ဳိးကုိမဆုိ ေႏြးေထြးစြာ လက္ကမ္းႀကိဳဆုိသင့္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့

ဲ့ျပႆနာမ်ားကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္ၾကမလဲ

ျပႆနာမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္မေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ သူမ်ားသည္ စုိးရိမ္မႈမ်ားကုိ ပုိမုိဖန္တီတက္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ မိသားစုအသုိင္းအ၀ုိင္းထဲမွာ နားလည္မႈလြဲျခင္း၊ သေဘာထားကြဲလြဲျခင္းမ်ား ျဖစ္ပြားလာတဲ့အခါ၊ သူတုိ႔သည္ ဘ၀ကုိ ပုိမုိစိတ္ပ်က္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတရံမွာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၊ ေသြးထြက္သံယုိမႈမ်ား ႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္ပ်က္ေလ့ရွိေနၾကပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသား ဘ၀ထဲမွာ အားရေက်းနပ္ ျပည့္၀မႈမ်ား ဘယ္ေနရာမွာရွိပါသလဲ။

ဒီေန႔ေခတ္ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးမ်ားတြက္ စီမံခန္႔ခြဲျခင္း၊ ရွာေဖြလုပ္ကုိင္ျခင္း ႏွင့္ သူတုိ႔ရဲ့ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကုိ ျဖည့္စည္းျခင္းကဲ့သုိ႔ေသာ ေန႔စဥ္ ဘ၀ အသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းတြက္ ၀င္ေငြ ပုိမုိလုိအပ္ရုံသာမက၊ သူတုိ႔ရဲ့ ကာမဂုဏ္အာရုံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဇိမ္ခံမႈ တုိးျမွင့္လာျခင္း ကဲ့သုိ႔ေသာ ဘ၀ေနနည္း နည္းလမ္းတစ္ခုကုိလည္း ဖြဲစည္းထားမႈဆုိတာကုိလည္း လုိအပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲအမ်ဳိးအစား တစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။

လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ တာ၀န္ ႏွင့္ ၀တၱရားမ်ားထက္ ကာမဂုဏ္အာရုံေပၚမွာ ပုိမုိ အာရုံစူးစုိက္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ကာမဂုဏ္ဆုိသည္မွာ လူမ်ားနားလည္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုတည္းကုိပဲ မယူဆေစျခင္ပါဘူး။ “ကာမ” ဆုိသည္မွာ အရာ၀တၳဳတစ္ခုခုေပၚမွာ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ၊ လုိလားေတာင္းတမႈကုိဆုိလုိပါတယ္။ “ဂုဏ္” ဆုိတာကေတာ့ လုိခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အရာ၊ စြဲမက္စရာေကာင္းတဲ့အရာ၊ လုိလားေတာင္းတမႈကုိ စြဲေဆာင္တဲ့အရာပဲျဖစ္ပါတယ္။

“ကာမဂုဏ္” ဆုိတာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ၊ အရာ၀တၳဳေတြေပၚမွာ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ဆုိလုိတာပါ။ ေလာကလူသားတုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ ဂုဏ္ရွိမွ တင့္တယ္မယ္။

 ဂုဏ္ရွိမွ လူရာ၀င္မယ္ဆုိတာမ်ဳိး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ လုိခ်င္မႈ၊ ႏွစ္သက္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြဟာ အဲဒီ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္ေတြေနာက္ကုိ တမ္းတမ္းတတ အငမ္းမရ လုိက္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။  အခ်ဳိ႔သူမ်ားသည္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံရွိေနသထက္ ပုိမုိ ျပီးျပည့္စုံေနေသာ္လည္း၊ သူတုိ႔ရဲ့ ရည္ရွည္ အနာဂတ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ စုိးရိမ္းမႈမ်ားျဖင့္ သူတုိ႔ရဲ့ မေရာင့္ရဲ မတင္းတိမ္မႈမ်ားကုိ ဆက္လက္ေကြ်းေမြးေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ အုိျခင္း၊ နာျခင္း ႏွင့္ ေသျခင္းတရားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ထိပ္လန္႔တုန္လႈပ္ၾကသလုိ၊ သူတုိ႔ရဲ့ တမလြန္ဘ၀မွာလည္း ငရဲသြားရလိမ့္မလား၊ နတ္ျပည္သြားရလိမ့္မလားဆုိျပီးေတာ့ စုိးရိမ္ထိပ္လန္႔ေနၾကပါတယ္။

ေန႔တုိင္းဆုိသလုိ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ရဲ့ ဘ၀ထဲမွာ မေရာင့္ရဲမတင္းတိမ္မႈမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ၾကံဳေနၾကရျပီး၊ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူတုိ႔ရဲ့ ျပႆနာမ်ား၊ မေရာင့္ရဲ မတင္းတိမ္မႈမ်ားကုိ အဆုံးသက္ဖုိ႔ ကုစားမႈတစ္ခုကုိ ရွာေဖြလွ်က္ ဟုိေျပးလုိက္ရ၊ ဒီေျပးလုိက္ရ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ ေသသြားသည့္တုိင္ေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ဆက္လက္ရွာေဖြေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္အစစ္အမွန္ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အေျဖကုိေတာ့ မေတြ႔ရွိၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ လူေတြဟာ ဘ၀ကုိ အဆုံးသက္သြားေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားသည္ သူတုိ႔ အုိလာၿပီဆုိတာ ခံစားသိရွိခဲ့တဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ လုိခ်င္တာမရတဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ့ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ဆုံးရႈံးတဲ့အခါ စုိးရိမ္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဆုံးရႈံးရတဲ့အခါ စုိးရိမ္မႈမ်ားျဖစ္တက္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ စိတ္ပ်က္စရာ၊ စိတ္ေ၀ဒနာမ်ားဆီသုိ႔ ဦးတည္ေပးေနပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားထိေတာင္ ျဖစ္ပြားေကာင္းျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ရဲ့ တကယ့္အစစ္အမွန္ သေဘာသဘာ၀ကုိ မသိရွိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ ဘယ္လုိ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိမွ ထိေတြ႔႔ မရင္ဆုိင္ဘဲ ဘ၀ကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။

ဘ၀က အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလြဲေနျပီး၊ အၿမဲတမ္းေျပာင္းလြဲေနတဲ့ စြမ္းအင္မ်ား ႏွင့္ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၏ ေပါင္းစုတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရလဒ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ဘ၀ႏွင့္အညီ ဘယ္လုိအေျခေနမ်ဳိးမွာမွ အၿမဲျဖစ္တည္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ဘ၀ဟာ ဘက္လုိက္မႈမရွိဘူးဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ခံစားမိမွာပါ။ အေျခခံသေဘာတရားမ်ား၊ စြမ္းအင္မ်ား ညီမွ်မႈမရွိတဲ့အခါ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သည္ စုိးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ဖ်ားနာျခင္း၊ ေ၀ဒနာခံစားရျခင္း ႏွင့္ အျခားေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေတြ႔ႀကံဳရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလ အတားအဆီးမရွိ ေက်ာ္လြန္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားမိလ်င္ ထုိစိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားသည္ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားကဲ့သုိ႔ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ အလုိေလ်ာက္ ေပၚလာတက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ့ ကုိယ္အဂၤါအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အက်ိတ္မ်ားဟာလည္း သူတုိ႔ရဲ့ ပုံမွန္ လည္ပတ္ျခင္းကုိ ေျပာင္လြဲေနပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေသြးလွည့္ပတ္မႈ၊ ႏွလုံးခုန္မႈ ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ ကလာပ္စည္းမ်ားကုိ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေစပါတယ္။

 ယေန႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္(Artificial life)ဆိုတဲ့ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚျခင္းမဟုတ္ဘဲ

How to face our problems

Those who cannot cope with their problems create more worries. When misunderstanding occurs in their family they make life more miserable. Sometimes violence, bloodshed and suicide can also take place. So where is the satisfaction in a worldly life?  Today people need more income not only for their daily living such as to provide their food, clothing, medicine, shelter and to fulfill their obligations but also they have organized a way of life such that their sensual indulgence has increased. It has become a sort of competition.

People concentrate more on pleasure rather than their duties and responsibilities, some people continue to feed their dissatisfaction by worrying about their future although they have more than enough at the moment. They worry about their sickness, old age, death and also about heaven and hell in the next birth. Everyday they experience unsatisfactoriness in their life. They run here and there searching for a remedy to end their problems throughout their life. They continue this search for peace and happiness until they die but they never find the real solution. When they feel that they are getting old they worry, they worry when they cannot get what they want, they worry when they lose their things or person they love. This leads to frustration and mental agony and may even later lead to mental derangement. We do not know the real nature of our existence but try to maintain life without experiencing any disturbances and changes.

Life is changing, it is a bundle of elements and energies which are always changing. As a result no situation will ever be according to our expectation and we feel life does not work in our favor. When the elements and energies are imbalanced we experience uneasiness, sickness, pain and many other problems. When mental energy is disturbed we experience mental problems. These mental problems if left unchecked over time manifest themselves as physical problems because our organs and glands also change their normal functioning and affect the blood circulation, heartbeat and brain cells.

Today many people lead an artificial life not knowing its danger. Many of their problems are created by themselves due to their ignorance and crazy desire for too much pleasure. Many of our problems and burdens come after middle age. To understand how our problems increase with age, let us assume there is a pit about hundred feet deep with burning charcoal at the bottom. If we put a ladder and ask some people to go down one by one, those who start to go down first will not complain about the heat until they descend to a depth of 40 to 50 feet, after that they feel a certain amount of heat. When they go further down to 70 to 80 feet and reach nearer the burning charcoal they experience the sensation of burning. They try to warn those coming after them about the danger below, but no one listens. In the same manner young people say there is nothing wrong with them and they do not experience suffering. It is as we grow older and have more death that we ‘begin to feel the heat’.