ဘယ္သူေတြ ကူညီႏုိင္မလဲ

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခ်မ္းသာတဲ့အမ်ဳိးအႏြယ္မွ ကိသာေဂါတမီဆုိတဲ့ မိန္းမပ်ဳိငယ္ေလးတစ္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူမ အရြယ္ေရာက္လာခဲ့တဲ့အခါ  ခ်မ္းသာၾကြယ္၀တဲ့ ကုန္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးလုိ႔ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာျပီးေနာက္ တစ္ဦးတည္းေသာသားငယ္ေလး တစ္ေယာက္ကုိ ေမြးဖြားေပးခဲ့တယ္။ သူမရဲ့ သားငယ္ေလးသည္ တစ္ႏွစ္သားအရြယ္ေလာက္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ေရာဂါေ၀ဒနာခံစားခဲ့ရျပီး ေသဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။  ေသာကမီးမ်ားနဲ႔ မႊန္ထူေနတဲ့ ကိသာေဂါတမီဟာ ေသေနတဲ့ သူမရဲ့ ကေလးငယ္ေလးကုိ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပြ႔ခ်ီၿပီး၊ လူတုိင္းကုိ သူမရဲ့ သားငယ္ေလးအသက္ ျပန္လည္ရွင္သန္လာႏုိင္တဲ့ ေဆးေကာင္းမ်ားရွိသလားဆုိတာကုိပဲ ေမးျမန္းလ်က္၊ တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ လွည့္လည္ခဲ့ပါတယ္။  တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သူမကုိ မကူညီႏုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တပည့္သား သာ၀က တစ္ပါးနဲ႔ သူမ ေတြ႔ခဲ့ျပီးေနာက္  ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ ေတြ႔စုံဖုိ႔ သူမကုိ အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။

ကိသာေဂါသမီသည္ ေသေနတဲ့ သားငယ္ေလးကုိ ျမတ္ဗုဒၶအထံေတာ္သုိ႔ သယ္ေဆာင္ခဲ့ျပီး သူမရဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းအကုန္အစင္ကုိ ေျပာျပခဲ့တဲ့အခါ၊ ျမတ္ဗုဒၶကလည္း မဟာကရုဏာတရားၾကီးမားစြာနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိသာေဂါတမီသည္ ဇာတ္ေၾကာင္းအကုန္အစင္ကုိ ေျပာျပီးေနာက္၊ ျမတ္ဗုဒၶသည္ “သင့္ရဲ့ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းဖုိ႔ နည္းလမ္းတစ္ခုသာရွိတယ္” ဟု သူမကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိေနာက္ ျမတ္ဗုဒၶက တစ္ခါမွ ေသဖူးတဲ့သူမရွိတဲ့ မိသာစု တစ္စုဆီမွ မုန္႔ညွင္းေစ့ ငါးေစ့ ငါ့ဆီသုိ႔ သြားယူလာခဲ့ေပးပါလုိ႔ ကိသာေဂါတမီကုိ ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။

ကိသာေဂါတမီလည္း ဒီလုိ လူမေသဖူးတဲ့ မိသာစုကုိ ႀကိဳးပန္းရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ သူမ လွည့္လည္ရွာေဖြခဲ့တဲ့ မိသာစုတုိင္းသည္ ေသျခင္းတရားကုိ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ႀကံ ခံစားဖူးၾကတယ္ဆုိတာပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက သတၱ၀ါအာလုံးဟာ ေသျခင္းတရားနဲ႔ မကင္းႏုိင္ဘူး၊ သတၱ၀ါအာလုံးဆီသုိ႔ ေသျခင္းတရာဟာ လာေနတယ္ ဆုိတာကုိ သူမကုိယ္တုိင္ ရွာေဖြသိရွိေစခ်င္တဲ့အရာကုိ ကိသာေဂါသမီသည္ နားလည္းသေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။

ေသျခင္းတရာဟာ သက္ရွိသတၱ၀ါတုိင္းအတြက္ ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ၾကံဳရမယ္ဆုိတဲ့ အမွန္တရားကုိ လက္ခံယုံၾကည့္လ်က္၊ ကိသာေဂါတမီသည္ သူမရဲ့ ၀မ္းနည္းပူေဆြး ေသာကမီဟုန္မ်ား သိပ္မၾကာခင္မွာ ေျပာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။  သူမသည္ သားငယ္ေလးကုိ အေ၀းသုိ႔သယ္ေဆာင္ျပီးေနာက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တပည့္မ်ားထဲမွ တပည့္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶအထံေတာ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ 

 ပထမဆုံး ဒုကၡသစၥာတရားထဲမွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့အတုိင္ ဒုကၡေ၀ဒနာသည္ ဘ၀ရဲ့ အမွန္တရားျဖစ္တယ္ဆုိတာရယ္၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီ ဒုကၡေ၀ဒနာကုိ ဘယ္သူမွ ေရွာင္လြဲလုိ႔ မရဘူးဆုိတာကုိ မွတ္သားဖုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးကုိ ၾသ၀ါဒေပးခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္ရွိသတၱ၀ါမွန္သမွ် မျဖစ္မေနရင္ဆုိင္ ေတြ႔ႀကံၾကရမည့္ အခ်က္ႀကီးသုံးခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ သဘာ၀နိယာမတရားျဖစ္တဲ့ မအုိပါရေစနဲ႔ အုိျခင္းတရားငါတုိ႔ဆီကုိမလာပါနဲ႔လုိ႔ တားဆီးပိတ္ပင္လုိ႔မရပါဘူး အုိျခင္းတရားကေတာ့ မလြဲမေသြ က်ေနာ္တုိ႔အထံ က်ေရာက္လာမွာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလွကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႔ လိမ္ခ်ယ္သေနပါေစ၊ ေခတ္ေပၚ စက္ကိရိယာေတြနဲ႔ ခဲြစိတ္ကုသျပဳျပင္ေနပါေစ အုိျခင္းဆုိတဲ့ သဘာ၀နိယာမတရားကေတာ့ ဟားတုိက္ရယ္ေမာကာ တြံေတးသိန္းတန္ သီးခ်င္းထဲကလုိ ျပင္းေတာင္ျပင္းေသးတယ္ ဆုိၿပီး ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ေျပး၀င္လာမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိပါေသးတယ္။

 မိမိတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ အုိလာသည္နဲ႔အမွ် နာျခင္းဆုိတဲ့ နိယာမတရားကလည္း ကပ္လုိက္ေနတာပါပဲ။ နာျခင္းတရားကေတာ့ အုိတဲ့သူေတြကုိမွ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ား ကပ္ေရာက္ခံစားႏုိင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အရြယ္သုံးပါးမေရြး နာျခင္းဆုိတဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာကုိ လူတုိင္း ခံစားေနၾကရတာ က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ဆုိသလုိ ေန႔စဥ္ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ကမၻာႀကီး ေခတ္မီဖြ႔ံၿဖိဳးတုိ႔တက္လာသည္နဲ႔ အမွ် ေခတ္ၿပိဳင္ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ားသည္လည္း မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ တုိးပြားလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းက နာၾကင္မႈ ေရာဂါေ၀ဒနာမ်ား မိမိတုိ႔အထံ မလာပါေရာက္ဖုိ႔ တားဆီးပိတ္ပင္လုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး၊ လူတုိင္း အနည္းနဲ႔အမ်ားဆုိသလုိ ေရာဂါေ၀ဒနာကုိ ခံစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ 

ေသျခင္းတရားဆုိတာကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးေျပာစရာမလုိေတာ့ဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အဓိကေျပာခ်င္တဲ့အခ်က္က က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အထက္ပါ အေၾကာင္းတရားမ်ားနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေတြ႔ႀကံဳလာၾကတဲ့အခါ ထိန္႔လန္႔ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈမ်ား မျဖစ္ဖုိ႔ အၿမဲလုိအပ္လွပါတယ္။ အုိ၊ နာ၊ ေသျခင္းဆုိတဲ့ သဘာ၀နိယာမတရားမ်ားကုိ မိမိတုိ႔ရဲ့ ေန႔စဥ္အျဖစ္အပ်က္မ်ားထဲမွ အေလ့အထတစ္ခုကဲ့သုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ မိမိတုိ႔ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကဲ့သုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီး လက္ရွိက်န္ေနတဲ့ ဘ၀ခရီးကုိ ထိန္႔လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႔မႈ၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈမ်ားမရွိဘဲ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းၾကပါစုိ႔လုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း….

Long time ago Kisā Gautamī was a young woman from a rich family who was married to a wealthy merchant. A few years later, when her only son was about a year old, he suddenly fell ill and died. Overcome with grief, Kisā Gautamī took the dead child in her arms and went from house to house asking people if they knew of a medicine that could restore her child’s life. Of course no one was able to help her. Finally, she met a follower of the Buddha, who advised her to see the Buddha.

When she carried the dead child to Buddha and told him. Her sad story, he listened with patience and compassion. He said to her, “There is only one way to solve your problem. Go and get me five mustard seeds from any family in which there has never been a death.”

Kisā Gautamī set off to look for such a household but without success. Every family she visited had experienced the death of one person or another. At last, she understood what the Buddha had wanted her to find out for herself that death comes to all.  

Accepting the fact that death is inevitable, she no longer grieved. She took the child’s body away and later returned to the Buddha to become one of his followers. The Buddha taught us to recognise that suffering is a fact of life and that no one can avoid it, as stated in the First Noble Truth.