ျမစ္မဟာ ယန္စီေပၚက ခရီးသည္

အမွန္တကယ္ေတာ့ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံ၌ ယန္စီျမစ္ဆိုသည့္ ျမစ္ဟူ၍ မရွိေပ။ ယန္စီျမစ္ ဆိုသည့္အမည္ကို တ႐ုတ္လူမ်ဳိး အမ်ားအျပားက ၾကားပင္မၾကားဖူးၾကဟု ဆုိသည့္စကားက အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ သို႕ေသာ္ ကမၻာေပၚရွိ လူအားလံုးက သိၿပီးျဖစ္ေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ယန္စီျမစ္ကုိ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားက တာ့က်န္း-Da Jiang ႀကီးမားေသာ ျမစ္ သုိ႕မဟုတ္ ခ်န္က်န္-Chang Jiang ရွည္လ်ားေသာျမစ္ဟု အမည္ တပ္ေခၚေဝၚၾကသည္။ ခ်ဳံ႕ကင္း- Chongqing ၿမိဳ႕သည္ ယန္စီျမစ္ကမ္း နဖူး၌ ရွိ၍၊ ခ်ဳံကင္းၿမိဳ႕ အထက္ဘက္၌ ေနထိုင္ေသာ သူမ်ားကမူ ယန္စီျမစ္သည္ ေရစီးသန္ျခင္း၊ ႏႈန္းရႊံ႕မ်ား ပါလာျခင္းကုိ ေတြ႕ေနရ၍ ခ်ိန္႕စာက်န္း Chin-sha Jiang ေရႊ ေရာင္သဲမ်ားရွိသည့္ျမစ္ဟု ေခၚေဝၚ ၾကသည္။ ယန္စီျမစ္သည္ အာရွတိုက္၌ အရွည္လ်ားဆံုး ျမစ္တစ္စင္း ျဖစ္သည္။ ကမၻာေပၚ၌ တတိယေျမာက္ အရွည္လ်ားဆံုး ျမစ္လည္းျဖစ္၏။ ယန္စီျမစ္၏ အလ်ားမွာမိုင္ ၃၉ဝဝ (၆၃ဝဝ ကီလိုမီတာ)ရွည္ၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အေနာက္ဘက္၊ တိဘက္ကုန္းျပင္ ျမင့္၌ ျမစ္ဖ်ားခံကာ အေရွ႕ဘက္ဖ်ား အေရွ႕တ႐ုတ္ ပင္လယ္ထဲသို႕ စီးဝင္သည့္ သဘာဝတရားက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ ေတာင္ပိုင္းခြဲျခားထားရာ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္းလည္း ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးအတြက္ အလြန္ အဓိကက်ေသာ အေရးပါေသာ ျမစ္တစ္စင္းျဖစ္သည္။ ယေန႕ယန္စီ၏ ပံုသဏၭာန္ႏွင့္ အထက္ပါ အမည္မ်ားသည္ လံုးဝ ဆက္စပ္၍ မရေတာ့ေပ။ မွားယြင္း ေသာ အမည္ေပးထားမႈဟုပင္ ထင္ စရာ။ ေဆာင္းကာလ ေန႕ရက္ေန႕မ်ား၌ ျမစ္ေရမ်က္ႏွာျပင္သည္ က်ဆင္းသြားေလ့ ရွိသည္။ ျမစ္ကမ္းနဖူး၌ လူအမ်ားက ေရႊက်င္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရမည္။ ယန္စီျမစ္အေျခအေန ေျပာင္းသည္ႏွင့္အမွ် ျမစ္၏ အမည္မ်ားက အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားတတ္သည္။ စာေရးဆရာ Archibald Little က ခရီးသြား ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၌ ''ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ျဖစ္ရပ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္က သူ႕ေန႕နဲ႕သူ၊ အလြန္ ဂ႐ုတစ္စိုက္နဲ႕ မွတ္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီျမစ္က သိပ္ထူးဆန္းတယ္။ ရာသီဥတု ေျပာင္းသြားတာနဲ႕ ဒီျမစ္က ေျပာင္းသြားတာက သိပ္အံ့အားသင့္ ဖို႕ေကာင္းတယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ သူ႕ျဖစ္ ရပ္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားမႈေတြ မွတ္ထားေပလို႕သာ သိရႏိုင္တာ''ဟုေရးခဲ့ ဖူးသည္။ Little သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ မစၥစ္စပီ-Mississippi ႏွင့္ အေမဇုန္ ျမစ္-Amazon တို႕ႏွင့္ ႏႈိင္းၾကည့္ခဲ့ သည္။ မည္သို႕မွ်ရွင္းျပ၊ ေျပာျပ၍မရ ႏိုင္ဟုဆို၏။ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္ အနီးကပ္ၾကည့္မည္ ဆိုပါက ထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္မႈကိုလည္း ေတြ႕ရမည္။ ဆိုလိုရင္းမွာ လူအမ်ားကို ဇီဝိန္ေခြၽေန သည့္ ေရလွ်ံမႈေရႀကီးမႈျဖစ္၏။ ေဆာင္းဦးကာလ၌ ေရျပင္ျမင့္ တက္မႈသည္ ႐ုတ္ျခည္းျဖစ္တတ္ကာ လွ်င္ျမန္လြန္း၏။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေရထုမၿငိမ္မသက္မႈ ျဖစ္ေစသည္။ ယင္းအခ်ိန္၌ ယန္စီျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ခုတ္ေမာင္းေနေသာ သေဘၤာ အမ်ဳိးအစားအလိုက္ မာလိန္မႉးမ်ားသည္ သူ႕သေဘၤာကို ဂ႐ုတစိုက္ ပဲ့ကိုင္ၾကရသည္။ ႐ုတ္ျခည္း ရပ္မသြားေစရန္၊ သေဘၤာဦး တစ္ပတ္လည္ မသြားေစ ရန္ျဖစ္၏။ ယန္စီျမစ္ကို ေလးပိုင္းပိုင္း၍ ေလ့လာၾကသည္။ တိက်စြာဆုိရလွ်င္ ျမစ္ေလးစင္းပမာ အမည္ေလး မ်ဳိးေပးကာ ခြဲျခားထားၾကပါ၏။ ခ်ဳံကင္းၿမိဳ႕၏ အထက္ဘက္ကို ပထမပိုင္း၊ ယင္း အပိုင္းက အလြန္ဒ႑ာရီဆန္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၏။ ထိုအပိုင္း၌ ေရႊထြက္သည့္ ေနရာမ်ား ရွိသည္။ ကမ္းပါးၿပိဳတတ္သည့္ ျဖစ္ရပ္ကလည္း အခ်ိန္အခါ မေရြး။ ျမစ္အထက္ပိုင္း ခ်ဳံကင္းမွ ယီခ်န္း- ျမစ္အထက္ပိုင္း ခ်ဳံကင္းမွ ယီခ်န္း-Ichang ႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကားျဖစ္သည္။ ထို အပိုင္း၌ ျမစ္ကၾကမ္းတမ္းသည္။ လွ်ဳိေျမာင္မ်ား ေပါမ်ားသည္။ ေရစီး ျပင္းသည္။ သို႕ေသာ္ ကုန္းေျမျပင္ ကမူ ျပန္႕ျပဴးသည္။ ျမစ္အလယ္ပိုင္း ယီခ်န္းမွ ဝူ ဟန္-Wuhan အပိုင္းျဖစ္သည္။ ထို ေနရာပိုင္းသည္ တည္ၿငိမ္၊ ေအးခ်မ္း သည္၊ ျမစ္ျပင္ကလည္း တစ္မိုင္ခန္႕ က်ယ္သည္။ ျမစ္ေအာက္ပိုင္း၊ ဝူဟန္မွ ရွန္ဟိုင္း -Shanghai ႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကားျဖစ္၏။ ထုိေနရာ၌ ျမစ္စီးဆင္းမႈက ေႏွးေကြး ၏။ ႏုန္းေျမမ်ားႏွင့္ ေရာယွက္ေန သည္။ လူဦးေရထူထပ္သည့္ ေနရာ လည္းျဖစ္၏။ စာေရးသူ ေပါလ္သီ႐ိုး Paul Theroux  သည္ ယန္စီျမစ္ကို ခ်ဳံကင္း ၿမိဳ႕မွေအာက္ဆံုး ရွန္ဟိုင္းၿမိဳ႕အထိ စုန္ ဆင္းဖူးသည္။ ယင္းခရီးအရွည္သည္ မိုင္ေပါင္း ၁၅ဝဝ ခန္႕ရွိမည္ဟုဆို၏။ သီ႐ိုးကိုယ္တိုင္လည္း ယန္စီျမစ္ ၏႐ုတ္ျခည္းျခားနားသြားမႈကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ တစ္မိုင္လွ်င္ ပံုသဏၭာန္ တစ္မ်ဳိးကြဲျပားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ယန္စီျမစ္သည္ ျပည္နယ္ ဆယ္ခုကို ျဖစ္သန္းစီးဆင္းသြားလ်က္ ရွိရာ အျခားျမစ္ ၇ဝဝ ခန္႕က ယန္စီျမစ္ အတြင္းသို႕ စီးဝင္ၾက၏။ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ား အားလံုးလိုလိုသည္ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပား၍ စုေဆာင္း၍ပင္ မကုန္ႏိုင္။ လွ်ဳိ႕ဝွက္မႈေတြက မ်ားျပားလြန္းလွ၏။ သီ႐ိုးက သူစီးလာသည္သေဘၤာ မာလိန္မႉးကုိေမးျမန္းၾကည့္သည္။ မာလိန္မႉးက ''ဒီျဖစ္ရပ္ရဲ႕ သေဘာက ရာသီဥတုေပၚမူတည္ၿပီး ေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ရာသီဥတု က ေန႔စဥ္လုိလုိေျပာင္းေတာ့ ျမစ္ေရကလဲ လုိက္ေျပာင္းသလုိပဲ ရာသီဥတုကလဲ ေန႔စဥ္မမွန္ေတာ့ျမစ္ကလဲ ေန႔စဥ္ေျပာင္းလဲမႈရွိတယ္။ အဲဒါ အခက္ေတြ႕ရတာပဲ။ ျမစ္ေရအတြင္းမွာ ေရေၾကာင္းအေျပာင္းအလဲက သဘာဝနဲ႔ ဆန္႔က်င္တတ္တယ္။ ဒီေတာ့ မာလိန္မႉးေတြအေနနဲ႔ သေဘၤာကုိ ဘယ္လုိထိန္းၿပီးပဲ့ကုိင္ ရသလဲ ဆုိေတာ့ ျမစ္ကို ကုိယ့္ရန္သူလုိ သေဘာထားဖုိ႔ပဲလုိအပ္တယ္''ဟု ဆုိ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔ ညေနပုိင္း၌ ခရီးသည္တစ္ဦးက သီ႐ုိးကို ေျပာျပသည္။ ျမစ္ထဲ၌ ေမ်ာပါလာသည့္ လူေသအေလာင္း ကုိးေလာင္း ေတြရသည္ဆုိ သည္။ ယန္စီျမစ္သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အတြက္ အသက္ဆက္ေပးေနေသာ ပင္မေသြးလႊတ္ေက်ာႀကီးသဖြယ္ ျဖစ္၏။ ယန္စီျမစ္သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံအတြက္ ေရႏွင့္ ပတ္သက္၍ အားအကိုးရဆုံး ျမစ္တစ္စင္း ျဖစ္သည္။ ယန္စီျမစ္၏ ေရွးဒ႑ာရီမ်ားကလည္း ေျပာမဆုံး ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားသည္။ သမုိင္းမွတ္တမ္းဝင္ ျမစ္တစ္စင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယန္စီျမစ္၏ ကမ္းနဖူးေပၚ၌ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကား ေသာၿမဳိ႕မ်ားကုိ တည္ေဆာက္ထား ၾကသည္။ ယန္စီျမစ္ကုိ မူတည္ကာ ေရွး အစဥ္အလာ အစြဲအလမ္းျဖစ္ရပ္မ်ားက လည္းေျမာက္ျမားစြာ...။ ယန္စီျမစ္သည္ သန္း ၆ဝဝဝ ေသာ တ႐ုတ္ျပည္သူမ်ား၏ ထက္ဝက္အတြက္ အစားအစာႏွင့္ ဝင္ေငြကုိ ရွာေဖြေနသည္ဆုိလွ်င္ ယုံႏုိင္ၾကမည္ မထင္ေပ။ ဤယန္စီျမစ္သည္ ကမၻာေပၚ တြင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အေကာင္း ဆုံးျမစ္တစ္စင္း ဟုဆုိႏုိင္ပါသည္။ ယန္စီျမစ္၏ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားသည္ ညစ္ပတ္တကာ့ ထိပ္ေခါင္။ အခ်ဳိ႕ ေနရာ၌ အလြန္ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ ေနတတ္သည္။ ပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ဤျမစ္ေရကုိ ေသာက္။ ဤျုမစ္ေရထဲ အဝတ္ေလွ်ာ္။ ဤျမစ္ ထဲသုိ႔ပင္မစင္စြန္႔။ ဤ့ျမစ္သည္ သူတုိ႔ဘဝ၏ ရွင္ျခင္းကုိလည္း ေဖာ္ျပသည္။ ေသျခင္းကိုလည္း ကုိယ္စား ျပဳသည္။ ဤေနရာ၌ ေမြးဖြား၊ ဤေန ရာ၌ ႀကီးျပင္း၊ ရွင္သန္။ ဤေနရာ၌ သၿဂဳႋဟ္ရမည့္ေနရာ။ ဤေနရာ၏ လွ်ဳိေျမႇာင္မ်ား၏ အနက္႐ႈိင္းဆုံး ေနရာသည္ ခန္႔မွန္း၍မရ။ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး တုိ႔၏ ဆုိ႐ုိးစကားရွိပါ၏။ ယန္စီ၏ ျမစ္ညာသို႕ မေရာက္ဖူးသူသည္ မည္သည့္ေနရာကုိမွ် ေရာက္ဖူးေတာ့မည္ မဟုတ္ဟူ၍ ျဖစ္ပါ၏။ ခ်ဳံကင္းၿမဳိ႔၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ယန္စီျမစ္ေပၚ၌ ေႏြဦးရာသီတြင္ ေန႔အခါ၌ပင္ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း။ ေန ထြက္လာသည့္အခါ ေခြးမ်ားကပင္ အထိတ္တလန္႔ ထုိးေဟာင္ၾကသည္။ ခ်ဳံကင္းၿမိဳ႕ဆုိလွ်င္ နံနက္ ၉ နာရီ ထုိးသည္အထိ ေမွာင္ေနၿမဲျဖစ္သည္။ သေဘၤာမာလိန္မႉးလ်ဴက ''ကြၽန္ေတာ္က မာလိန္မႉးျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အသက္အႏၲရာယ္ လုံၿခဳံဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ ဘာမွစိတ္ပူပန္စရာ မရွိပါဘူး'' မာလိန္မႉးလ်ဴသည္ အသက္ ၆ဝ ခန္႔ရွိသည္။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ဖန္ ေသးေသး၊ ေခါင္းျပားျပားတြင္ ဆံပင္မ်ားက လိမ္ေခြေနသည္။ ဘယ္မ်က္လုံး၌ ဒဏ္ရာကုိ ေတြ႕ရသည္။ သြားမ်ားက က်ဳိးတုိ႔က်ဲတဲ။ လ်ဴသည္ သေဘၤာေပၚသုိ႔ စတင္ေရာက္သည့္ အခ်ိန္ သူ႔အသက္မွာ ၁၅ ႏွစ္။ မီးဖုိေခ်ာင္၌ အလုပ္သင္ အျဖစ္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ရသည္။ ျမစ္႐ုိးတစ္ ေလွ်ာက္ ေမာင္းႏွင္ေသာ သေဘၤာေပၚ ၌ အစားအစာျပင္ဆင္ေပးရသည့္ အလုပ္သာျဖစ္သည္။ ''အဂၤလိပ္ေတြ အသုံးအႏႈန္း အရ က်ဳပ္သေဘၤာေပၚ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က ကေလးအရြယ္ေပါ့။ အဲဒီ ကတည္းက အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတာ။ အခု မာလိန္မႉးဘဝ ေရာက္တဲ့အထိ ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းလဲမေနခဲ့ရ ဘူး။ ဒီျမစ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္နား လည္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းကုိသြားလုိ႔ ဘာမွမတတ္ဘူး။ အနည္းဆုံးေတာ့ ျမစ္ဆိပ္က တံတားေပၚကေန သင္ယူရတယ္''ဟုေျပာသည္။ သူေျပာသည့္ စကားက မွန္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသား ထားသည့္စာအုပ္စာတမ္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိေခ်။ စာေရးသူ သီ႐ုိး လန္ဒန္မွထြက္ မလာမီ အထက္ပုိင္း ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မွတ္တမ္းတစ္ေစာင္ေတြ႔ ခဲ့သည္။ ကပၸတိန္ ဝီလီယံဆန္ Captain A.R Williamson ၏ လက္ ႏွိပ္စက္ႏွင့္ ႐ုိက္ထားေသာ စာမူတစ္ ခုျဖစ္၏။ သူသည္ ယန္စီျမစ္ကုိ ႏွစ္ ေပါင္း ၃ဝ ၾကာ စုန္ဆန္ သြားလာ ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ကပၸတိန္ ဝီလီယံဆန္က ၁၉၂ဝ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ယန္စီ၌ သြားလာေန ထုိင္ခဲ့သည္။ Archibald Little ႏွင့္ Abbe David တုိ႔က ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ မ်ား၌ ယန္စီသုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ အီတလီ လူမ်ဳိး ဘာသာေရး ဆုိင္ရာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားအဖြဲ႕က ၁၇ ႏွင့္ ၁၈ ရာစု၌ေရာက္ခဲ့သည္။ ယန္စီႏွင့္ပတ္သက္၍ အေနာက္ ႏုိင္ငံမ်ား၌ အေထာက္အထားက မ်ားမ်ားစားစား မရွိေခ်။ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ယန္စီျမစ္ကို မွီခုိ၍ စားေသာက္ေနထုိင္သူမ်ားသည္ ႏွစ္ရာႏွင့္ ခ်ီ၍ ေနခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မွတ္တမ္းမ်ားမွာ ပန္းခ်ီကားမ်ားသာ ရွိ၏။ ယင္းပန္းခ်ီကားမ်ား၌ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ယင္းျမစ္ကို မွီခုိေနထုိင္ စားေသာက္သူမ်ားပါ တစ္တြဲတည္း ေတြ႕ၾကရသည္။ ကပၸတိန္ဝီလီယံဆန္၏ မွတ္ တမ္း၌ ေဖာ္ျပထားေသာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ေတာ္ႀကီးကမူ ယခု သီ႐ုိးတုိ႔ ေရာက္ သည့္အခါ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ခ်ဳံကင္းမွ ေအာက္သုိ႔ စုန္ဆင္းခဲ့ရာ ၆၅ မုိင္ခန္႔အကြာ၌ Fuling လမ္းဆုံရွိ၏။ ထုိေနရာ၌ မလွမ္း မကမ္းတြင္ Feng Tu က ဆုိေသာ အရပ္ ရွိသည္။ Abbe David က ထုိေနရာသည္ အလြန္လွပေသာေနရာ၊ ဘုရား၊ ပုထုိး၊ ေမွ်ာ္စင္ႏွင့္စိမ္းစုိေသာ ေတာင္ ကုန္းမ်ားရွိသည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ကပၸတိန္ ဝီလီယံဆန္ကလည္း ထုိေနရာ၌ စိမ္းစုိေသာ ေတာင္ကုန္း တစ္ခုအေၾကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကမူ သရဲအလြန္ ေျခာက္တတ္သည္ဟု မွတ္တမ္း၌ ေရးခဲ့သည္။ စာေရးသူ သီ႐ုိးသည္ သေဘၤာ ေပၚ၌ လုိက္ပါလာသည့္ ႏုိင္ငံေရး တာဝန္ခံ Political Commissar ကို ေျပာပါသည္။ ''ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ျမင္ရတာက ေျခာက္လွန္႔ေနသလုိပဲ''ဟု ေျပာလုိက္သည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ သေဘၤာ မ်ားေပၚ၌ ယင္းသုိ႔ေသာ ႏုိင္ငံေရး တာဝန္ခံ ဆုိသည့္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦး အစဥ္လုိက္ပါေလ့ ရွိသည္။ ယင္း တာဝန္ခံက လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လုပ္သား မ်ားၾကားဆက္ဆံမႈ၌ ၾကားမွဖ်န္ေျဖ ေပးရသူျဖစ္သည္။ ဆုိရွယ္လစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ က်င့္သုံးရာ ႏုိင္ငံမ်ား၌ ယင္းသုိ႔ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ေနရာတုိင္း၌ ရွိတတ္၏။ ယခု သီ႐ုိးတုိ႔ သေဘၤာေပၚ၌ ပါလာသည့္ ႏုိင္ငံေရးတာဝန္ခံ ဆုိသူမွာ ရဲဲေဘာ္ဆြန္- Comrade Sun ဆုိသူျဖစ္၏။ သူသည္ ၁၉၅ဝ၊ ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အစုိးရ တက္ကတည္းကမွစ၍ ယန္စီ ျမစ္ေပၚ၌ တာဝန္ခ်ထား ခံရသူ ျဖစ္သည္။ ယင္းတာဝန္ စတင္ထမ္း ေဆာင္စဥ္က သူ႔အသက္မွာ ၁၇ ႏွစ္ သာရွိေသးသည္။ သူသည္ ဤယန္စီျမစ္ေပၚ၌ ႏွစ္မ်ားစြာ တာဝန္ယူခဲ့သူျဖစ္၍ သီ႐ုိး ေျပာေနေသာ Feag Tu က အရပ္ရွိ ဘုရားေက်ာင္းမ်ား၊ ေတာင္မ်ား အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းစြာ သိရွိထား သူျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္ဆြန္က ထုိေနရာ၌ သရဲ လည္းမရွိ။ သရဲေျခာက္ျခင္းလည္း မရွိဟုဆုိသည္။ ရဲေဘာ္ဆြန္က ''သရဲဆုိတာ မရွိပါဘူး''ဟု ေျပာသည္။ သူက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတြင္ ထုတ္လုပ္ထားေသာ သရဲမ်ားကုိ ထိတ္လန္႔စရာမလုိဟု ေခါင္းစဥ္ပါေသာ စာရြက္ကုိ ကမ္း ေပး၍ ''သရဲ ရွိတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ သူေတြဟာ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ လူေတြပဲ။ ဒီလုိ စြဲလမ္းမႈေတြ ယုံၾကည္တဲ့ လူဟာ ေၾကာက္စိတ္ရွိတဲ့ လူေတြ ပဲ။ ဒီအယူအဆကုိ ဒီေန႔အခါမွာ လူ ေတြအားလုံး လုိလုိက သိၿပီးသား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ သရဲ၊ တေစၧ ဆုိတာလဲမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သရဲ၊ တေစၧေတြနဲ႔ ထပ္တူ၊ ပုံတူေတြက အမ်ားအျပားရွိေနတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ အယူအဆ၊ ေဖာက္ျပန္ေရး အယူ အဆနဲ႔ ဥပမာလုပ္ငန္းကုိင္ငန္း လုပ္ လုိ႔မရေအာင္ အခက္အခဲ အက်ပ္ အတည္းေတြပဲ''ဟု ရွင္းျပသည္။ ယန္စီျမစ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေရွးအယူအစြဲမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူႏွင့္ သီ႐ုိးကုိ ေျပာၾကသည္။ သူက ယေန႔အခါ အမ်ားအျပားသည္ ယင္းသုိ႔ေသာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ အယူ အဆမ်ား မရွိၾကေတာ့ဟု ဆုိသည္။ ရဲေဘာ္ဆြန္က ဆက္ေျပာသည္။ ''ဒါေတြက ေရွးတုန္းက ယုံၾကည္မႈေတြပါ။ ပမာဆုိရင္ ငါးတစ္ ေကာင္ဟာ ေရထဲကေန သေဘၤာ ကုန္းပတ္ေပၚ ခုန္တက္မိၿပီဆုိပါ ေတာ့။ အဲဒီငါးကုိ မစားၾကဘူး။ ငါး ဆုိတာကေတာ့ ေရထဲကေန ေလွ ဝမ္းဗုိက္ထဲကို ခုန္တက္ေလ့ရွိတတ္ ၾကတာပဲ။ အရင္တုန္းကလဲ အခု လုိ ပဲ ခုန္တက္တာပဲ။ အဲဒီငါးမ်ဳိးကုိ တေစၧသရဲငါးလုိ႔ ယူဆရမလား'' သီ႐ုိးကဝင္ေမးသည္။ ''သူတုိ႔က ငါးကုိ ေရထဲ ျပန္ လႊတ္လုိက္လား'' ''မလုပ္ဘူး။ ကမ္းစပ္ယူလာ ၿပီးက်င္းတူး။ ေျမျမႇဳပ္ပစ္ၾကတယ္'' ''အခုေကာ ဘယ္လုိလုပ္ၾက လဲ'' ''စားပစ္လုိက္ၾကတာေပါ့'' သီ႐ုိးက သေဘၤာသားမ်ား၏ ယုံၾကည္မႈမ်ားကို စာအုပ္မ်ား၌ ဖတ္ ခဲ့ဖူးသည္ ။ ဥပမာ- ေလမတုိက္သည့္အခါ ကုန္းပတ္ေပၚ ထုိင္ေနၾကသည့္ သေဘၤာသားမ်ားက ေလခြၽန္ေလ့ ရွိသည္။ ေလကုိ ေခၚယူျခင္းျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ သေဘၤာ သားမ်ားက ကမ္းေျခသုိ႔ေရာက္ရန္ ေလွေလွာ္သြားရမည္ျဖစ္ရာ ေလွ မေလွာ္လုိ၍ ေလကို ယင္းသုိ႔ေခၚယူ ေလ့ရွိသည္။ ယင္းသုိ႔ေသာ အမူ အက်င့္ကို ၿဗိတိသွ် သေဘၤာသားမ်ား လုပ္ေလ့ရိွသည္။ ယင္းအေလ့အက်င့္ ကုိ ရွိတ္စပီးယားေရးသားခဲ့သည့္ Macbeth ၌ပင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ရဲေဘာ္ဆြန္က ယင္းအယူအဆ သည္ ေရွးယခင္က အယူအဆျဖစ္ သည္ဟုဆုိ၏။ သီ႐ုိး၏ ေနာက္ဆုံး ခရီးလမ္း ဆုံးသည္ ရွန္ဟိုင္း- Shanghai ၿမဳိ႕ ျဖစ္သည္။ ထုိၿမဳိ႕သည္ ယန္စီျမစ္၏ အဆုံးေနရာျဖစ္သည္။ သီ႐ုိးသည္ Suzhou  မွေန၍ ရွန္ ဟိုင္းၿမဳိ႕သြားရန္ - Shang hai Express ရွန္ဟိုင္းအထူးသေဘၤာကုိ စီးခဲ့၏။ မၾကာလွေသာ ကာလ၌ သီ႐ုိး သည္ ေရွးေဟာင္းၿမဳိ႕ျဖစ္ေသာ နန္က်င္း Nanjing မွခြာခဲ့သည္။ ရွန္ဟိုင္း ၿမဳိ႕သည္ ယန္စီျမစ္ကမ္း၌ ရွိသကဲ့သုိ႔ နန္က်င္းၿမဳိ႕ကလည္း ယန္စီျမစ္ကမ္း နဖူးေပၚ၌ တည္ထားသည္။ ရွန္ဟိုင္းၿမဳိ႕ကမူ အလြန္စီးပြား ေရးဆန္သည္။ ယင္းၿမဳိ႕၏ အဓိက အလုပ္မွာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး၊ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး၊ စီးပြားေရး ရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံမႈမ်ားႏွင့္ အခါမလပ္ အလုပ္မ်ား လ်က္ရွိတတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွန္ဟိုင္းၿမဳိ႕ေရာက္ သည္ႏွင့္ ေၾကာ္ျငာမ်ားက အၿပဳိင္ အဆုိင္။ မုိးေကာင္းကင္ေပၚ၌ပင္ ေတြ႕ ရသည္။ ပုစဥ္းတံဆိပ္ခ်ည္ဖိနပ္ Dragonfly Cotton Shoe စတုိင္က်၊ ေစ်းသက္သာ၊ ရာဒုိနာရီ Rado Watch စတုိင္က်၊ အပြန္းအပဲ့အာမခံ အခ်ိန္အာမခံ၊ ေအ႐ုိးတင္းနစ္႐ုိက္တံ Aero Tennis Racket သီ႐ုိးသည္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ဆုိင္တစ္ဆုိင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္စုံစမ္းသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက အေမရိကန္ ေရတပ္တြင္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ သူ၏ စကားေျပာဟန္က အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသားေလသံႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း။ သူက လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ကာ လကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပ၏။ ''ပထမ ဆယ္ႏွစ္က မေကာင္းဘူး။ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ကေတာ့ အေျခအေနဆုိးတယ္။ ဒါေတြကို ဘယ္လုိေက်ာ္ျဖတ္ရမလဲဆုိတာ ကြၽန္ ေတာ္ေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး။ လူငယ္ေလးေတြ သိပ္ဆုိးတာပဲ'' သီ႐ုိးကထပ္ေမးသည္။ ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး ရွိလာဦးမယ္လုိ႔ ထင္လား။ သူကေျဖသည္။ ''ေသခ်ာတာေပါ့'' ''ဘာေၾကာင့္လဲ'' ''ေမာ္ကေျပာတာေလ။ ေနာက္ တစ္ႀကိမ္တဲ့။ ၿပီးရင္ လာဦးမယ္တဲ့။ တစ္ေခါက္ၿပီး တစ္ေခါက္လာမယ္တဲ့'' (သီ႐ုိး တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ခ်ိန္က ေမာ္ မကြယ္လြန္ေသးေပ) တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၌ ေရွးေဟာင္း ပစၥည္းဆိုင္ဆုိသည္မွာ မိသားစု ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ေသာ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း၊ ရတနာပစၥည္းမ်ားအေရာင္းဆုိင္ ျဖစ္သည္။ အစုိးရပုိင္လည္း ျဖစ္သည္။ ပုဂၢလိက ဆုိေသာ္လည္း အစုိးရ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ ျမင့္မားေသာ ေခြးေျခေပၚ၌ ထုိင္ကာ လာေရာက္ေရာင္းခ်မည့္သူကုိ ေစာင့္ရသည္။ ထုိအခ်ိန္၌ လူတစ္ေယာက္ ဆုိင္အတြင္းသုိ႔ ဝင္လာ၏။ ထုိသူလက္ထဲ၌ အဝတ္အိတ္တစ္လုံး ဆြဲလာသည္။ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ ဝတ္စုံႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ဖိနပ္ကမူ ေျခညႇပ္ဖိနပ္ ဝတ္ထား၏။ စားပြဲေရွ႕သုိ႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ထုိသူက အိတ္ထဲမွ ထမင္းစား ပန္းကန္၊ ဟင္းေသာက္ပန္းကန္၊ ဟင္းထည့္ပန္းကန္မ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထုတ္၏။ ဆုိင္ရွင္က ေခါင္းခါသည္။ ''မယူဘူး'' ထုိသူက ေကာက္သားႏွင့္ ထု ထားေသာ ျခေသၤ့ပုံအ႐ုပ္ကို ထုတ္သည္။ ဆုိင္ရွင္က ေခါင္းခါသည္။ ထုိသူက ေစာေစာက ထုတ္ ထား ေသာ ပစၥည္းမ်ားအားလုံး အိတ္ ထဲျပန္ထည့္သည္။ အိတ္ထဲမွ ေနာက္ဆုံး တစ္ခု ထုတ္သည္။ အျပာေရာင္ ပန္းအုိး၊ ဆယ္လက္မခန္႔ျမင့္သည္။ အေရာင္ မရွိေသာ ဆုိင္ခန္းအတြင္း၌ပင္ ပန္းအုိးအေရာင္က တလက္လက္ေတာက္ ပေန၏။ ဆုိင္ရွင္က စာရြက္တစ္ရြက္၌ ေရး၍ ေငြမ်ားေပးသည္။ ထုိသူက က်န္ပစၥည္းမ်ား ထည့္ေသာအိတ္ကုိ ကုိင္ကာ ဆုိင္တြင္းမွ ထြက္သြားသည္။ ယင္းျဖစ္ရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွန္ ဟိုင္းမွ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သီ႐ုိး ကိုေျပာျပသည္။ ''ဒီလူေတြက ဆယ္ဂဏန္း ေလာက္နဲ႔ ဝယ္ၿပီး၊ ရာဂဏန္း ေလာက္နဲ႔ ျပန္ေရာင္းတာ'' အစုိးရက ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ဆုိင္မ်ားေရွ႕၌ေရးထားသည့္ စာတန္း မ်ားကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္။ သင္တုိ႔၏ ေၾကြပန္းကန္၊ ေၾကး ပစၥည္းႏွင့္ ပန္းပုမ်ားကုိ ေရာင္းခ်ႏုိင္သည္။ ယင္းျဖစ္ရပ္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ အရင္းရွင္ႏုိင္ငံမ်ား၌ ႏုိင္ငံက ျပဳလုပ္ ေသာ၊ ဖြင့္လွစ္ေသာ ဆုိင္မ်ားႏွင့္ အလြန္ျခားနားေနပါ၏။ တစ္ည ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ ညဥ့္ ၉ နာရီခန္႔ရွိမည္။ သီ႐ုိးက ေမွာင္မည္းေသာ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ဆယ္မိနစ္ခန္႔သာ လမ္းေလွ်ာက္ရေသးသည္။ ''မဂၤလာ ညေနခင္းပါ ဆရာ'' လူငယ္သုံးေယာက္က လွမ္း ႏႈတ္ဆက္သည္။ ရဲေဘာ္ မာ၊ ရဲေဘာ္ လ်ဴႏွင့္ ရဲေဘာ္ဝီတုိ႔ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သုံးဦးက အဂၤလိပ္စကား အေလ့အက်င့္ေျပာလုိၾက၍ သီ႐ုိးႏွင့္ မၾကာခဏေတြ႕ၾကသည္။ သီ႐ုိးသည္ တ႐ုတ္ စာေရးဆရာ Pu Sung Ling ၏ ထူးဆန္းေထြလာ ဝတၴဳ မ်ားကို ဖတ္ကာ သူတုိ႔ႏွင့္ေဆြး ေႏြးေလ့ရွိ၏။ သီ႐ုိးက သူတုိ႔သုံးေယာက္ကုိ သရဲ၊ တေစၧယုံၾကည္သလားဟု ေမး ၾကည့္သည္။ သူတုိ႔က ရယ္ဖြယ္ စကားဟုပင္ သေဘာထား၏။ ရဲေဘာ္မာက စေျပာသည္။ ''ကြၽန္ေတာ္က သရဲကုိ မယုံ ဘူး'' ''ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ'' ''တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးလုိ႔ပါပဲ'' ''ဒီေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ သရဲ မရွိဘူးေပါ့။ ဟုတ္လား'' ရဲေဘာ္လ်ဴက ဝင္ေျဖသည္။ ''မရွိဘူး'' သီ႐ုိးက ဆက္ေမး၏။ ''ခင္ဗ်ားတုိ႔ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ကေရာ'' ရဲေဘာ္္မာက ေျဖ၏။ ''သူတုိ႔အားလုံးေျမႀကီးထဲ မွာေလ'' သီ႐ုိးက တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ႐ုိး ရာ Ching Huing ပြဲေတာ္ ျဖစ္ေသာ သခ်ဳႋင္း၌ သြားကန္ေတာ့သည့္ပြဲကုိ ေမးၾကည့္သည္။ သူတုိ႔အားလုံးက ယင္းပြဲမ်ဳိးကုိ မလုပ္ၾကဟုဆုိ၏။ ''ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ တ႐ုတ္ ေတြအားလုံးလုပ္ၾကတယ္'' သီ႐ုိးႏွင့္ ရဲေဘာ္ သုံးဦးဆက္၍ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကရာ ရထား ဘူတာ႐ုံ အလြန္၌ သစ္ပင္မ်ား တန္းစီ၍ စုိက္ထားသည္။ သစ္ပင္ ပင္စည္အကြယ္ ေမွာင္ရိပ္မ်ား၌ လူငယ္မ်ား မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ဖက္ကာ၊ နမ္းကာ ေနၾကသည္။ သီ႐ုိးသည္ပင္ သူတုိ႔ကို သတိျပဳမိ၏။ ရဲေဘာ္မာ၏ အသံက စတင္ ထြက္ေပၚလာ၏။ ''ေလးဦးဂုိဏ္း ၿဖဳိခြင္းခံရၿပီး ကတည္းက အဲဒီလုိ နမ္းမႈေတြ ေပၚလာတာပဲ။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ကေန ေလးဦးဂုိဏ္း ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္အထိ ဒီလုိ စုံတြဲေတြ မနမ္းၾကဘူးေလ။ အခုေတာ့ နမ္းေနၾကတာ ေနရာအႏွံ႔ပဲ။ ႐ုပ္သံထဲမွာေတာင္ နမ္းေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္'' ''ေလးဦးဂုိဏ္းဝင္ေတြကေကာ မနမ္းၾကဘူးလား'' ရဲေဘာ္မာက ျပန္ေျဖသည္။ ''နမ္းၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ထဲမွာပဲ နမ္းၾကတာေလ'' ထုိအခါ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားက ရယ္ၾကသည္။ ရဲေဘာ္မာ စကားက ရယ္စရာလုိ ျဖစ္သြား၍- သီ႐ုိးက ရဲေဘာ္တုိ႔ကေကာ ေကာင္မေလးေတြကို မနမ္းၾကဘူးလား ဟုေမးသည္။ ရဲေဘာ္မာက ေျဖ၏။ ''ရဲေဘာ္လ်ဴမွာလဲ ရည္းစားေလး ရွိတယ္ေလ။ သူနမ္းတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ့္မွာလဲ ရည္စားႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူတုိ႔ကုိ နမ္းတာပဲ'' သီ႐ုိးက ဆက္ေမး၏။ ''အိမ္ထဲမွာလား။ အိမ္ အျပင္မွာလား'' ''အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ လူေတြကေတာ့ အိမ္ထဲအခန္းထဲမွာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ အဲဒီေနရာ၊ သစ္ပင္ေတြ ၾကားမွာေပါ့။ တစ္ခါတေလလဲ ပန္းၿခံထဲမွာ ညအခါေပါ့။ ေျမကလဲ မညီမညာနဲ႔'' သီ႐ုိးက သူတုိ႔မည္သည့္ အရြယ္၌ အိမ္ေထာင္ျပဳရန္ အစီအစဥ္ ရွိသနည္းဟု ေမးၾကည့္သည္။ သူတုိ႔က အသက္ ၃၅ ေပါ့ဟု ေျဖၾကသည္။ အခု သူတုိ႔သုံးေယာက္လုံး ၂၆၊ ၂၇ ႏွစ္ အရြယ္မ်ားသာ။ သူတုိ႔ဝင္ေငြမွာ တစ္လလွ်င္ ယြမ္ yuan ၅ဝ (US$ ၃ဝ) ခန္႔သာ ။ သီ႐ုိးႏွင့္ ရဲေဘာ္တစ္စု စကား ေျပာေနရင္းက အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုဆီသုိ ႔ေရာက္သြား၏။ ေလးဦး ဂုိဏ္းအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်ိန္က ေလးဦးဂုိဏ္းကို ခုံ႐ုံးတင္ စစ္ေဆးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ (ေလးဦး ဂုိဏ္းဆုိသည္မွာ ဥကၠ႒ႀကီးေမာ္၏ ဇနီးအပါအဝင္ ေလးဦးအဖြဲ႕ကို ရည္ၫႊန္းသည္) သီ႐ုိးက သတိေပးသည္။ ''ဒီ ေလးဦးဂုိဏ္းမွာ အျပစ္ ရွိသလား'' ''ဟာ- ရွိတာေပါ့'' ''ဒါေပမယ့္ ဥကၠ႒ႀကီးေမာ္ က ေတာ့ မပါဘူးေနာ္။ ဥကၠ႒ႀကီး က တကယ့္ပုဂၢဳိလ္ႀကီးပဲ ဟုတ္တယ္မုိ႔ လား'' ရဲေဘာ္မာက ၿပဳံး၍။ ''ဒါေပါ့'' ရဲေဘာ္ဝီက ဝင္ေမးသည္။ ''ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္လုိထင္လဲ'' သီ႐ုိးက ''ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူး ေလ'' ''ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္လည္ တာပဲ'' စကားဦးက ယန္စီျမစ္ အေၾကာင္း ေရာက္သြားၾကသည္။ ထိုေနရာ၌ ေနသူမ်ား တစ္ဦး ႏွင့္တစ္ဦး ကြဲျပားျခားနားေသာ ဝတ္ဆင္မႈမွအစ သူတုိ႔၏ အစဥ္အဆက္ ပုိင္ဆုိင္လာေသာ ဆံပင္မ်ား အေၾကာင္းျဖစ္၏။ ထုိအခါ ရဲေဘာ္လ်ဴက သူ႔ဖခင္ အေၾကာင္းေျပာျပသည္။ သူ႔ဖခင္သည္ ေတာင္အေမရိက၌ ေန ထုိင္ေၾကာင္း။ ဆူရီနမ္ -Surinam ၌ျဖစ္သည္ဆုိ၏။ သုိ႔ေသာ္ သူက ထုိေနရာကို မႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာ သည္။ ''အဲဒီမွာက နီဂ႐ုိးေတြပဲ မ်ား တယ္'' သူက ေဟာင္ေကာင္ကြၽန္းကို သာႏွစ္သက္ေၾကာင္းေျပာသည္။ တစ္ဆက္တည္း - ''ကြၽန္ေတာ္က ေဟာင္ေကာင္ ကြၽန္းကုိသာ သြားခ်င္တာ'' ယင္းစကားကုိ ရဲေဘာ္အားလုံးက လက္ခံၾကသည္။ သူတုိ႔အားလုံး ေဟာင္ေကာင္သုိ႔ သာသြားခ်င္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔အားလုံးသည္ ရွန္ဟိုင္းၿမဳိ႕မွ အျပင္သုိ႔ပင္ တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူးၾကေပ။ သူတုိ႔အားလုံး မိဘမ်ားႏွင့္ အတူ ေနထုိင္ၾကသည္။ သူတုိ႔ အိမ္ေထာင္ မျပဳေသးသည့္အခ်ိန္အထိ မိဘမ်ား ႏွင့္အတူေနမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၾက သည္။ သီ႐ုိးက သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ားဟု သတ္မွတ္ထားသလားဟု ေမးသည္။ သူတုိ႔က ''မဟုတ္ပါဘူး''ဟု ေျဖကာ သူတုိ႔သည္ အလုပ္သမား မ်ားသာျဖစ္သည္ဆုိ ၾက၏။ ရဲေဘာ္မာက ''ကြၽန္ေတာ္က ေတာ္လွန္ေရးသမားမျဖစ္ခ်င္ဘူး ေလ''ဟု ေျဖသည္။ ''စစ္တပ္ထဲကို ဝင္ခဲ့ဖူးသလား'' ရဲေဘာ္လူက ေျဖသည္။ ''တပ္ထဲမွာ လူေတြက အမ်ားႀကီးေလ။ ဒီလူေတြက တပ္ကုိပုိ သေဘာက်ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ လယ္သမားထက္ပုိ သက္သာတယ္ေလ။ လယ္သမားအလုပ္က သိပ္ပင္ပန္းတာ။ တပ္သားျဖစ္ရတာက ပုိလဲလြယ္တယ္ေလ'' ရွန္ဟိုင္းၿမဳိ႕သည္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၏ အျခားေသာ ၿမဳိ႕ႀကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္။ ေလထုကလည္း ညစ္ညမ္းသည္။ ေကာင္းကင္က အၿမဲလိုလို မီးခိုးျမဴ ေတြေၾကာင့္ အံု႕မႈိင္းေနသည္။ လမ္းမေပၚ၌ လူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ ႏွက္ေန၏။ အခန္းမ်ားသည္ က်ဥ္း ကာ လူမ်ားႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ လူမ်ား၏ ဝတ္ဆင္မႈသည္ တစ္မ်ဳိးတစ္စားတည္း။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွတ္စု ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ၌ သီ႐ုိးက ယန္စီျမစ္သုိ႔ ေရာက္သည့္ အခ်ိန္က ဥကၠ႒ႀကီးေမာ္ႏွင့္ တင္းမာ သူ ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ုိမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္ ထားလ်က္ရွိသည္။ ေနာက္ ဟြာကုိဖန္ Hua Guofeng က ပါတီဥကၠ႒ျဖစ္ လာသည္။ အစုိးရအဖြဲ႕၌ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ လုိသူမ်ားက ေနရာရလာသည္။ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္- Deng Xiaoping ေနရာ ရလာေသာ္လည္း အာဏာကို မဆုပ္ ကုိင္ႏုိင္ေသး။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသည္ ၁၉၇၆ ခု ႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ေျပာင္းလဲမႈ ႀကီးႀကီးမားမား မေတြ႕ရ ေသးေပ။ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးအမ်ားအျပားသည္ ေတာ္လွန္ေရးဝတ္စုံျဖစ္ေသာ အျပာေရာင္ ဘြဳိင္လာဝတ္စုံႏွင့္ အျပာေရာင္ ကင္းဘတ္ဖိနပ္ကိုပါ ဝတ္ဆင္လ်က္ ရွိေသးသည္။ သူတုိ႔၏ ေၾကြးေၾကာ္သံက ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းရန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းစကားလုံးေျပာရန္ ဝန္ေလးေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသည္ ယခုအခါ လုံးဝ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ စိုးမင္းဦး